Na het album, een Tarmvred EPtje dat vooral gevuld wordt met remixes allerhande, uitgebracht op het Ad Noiseam label (één van de weinige keren dat hun coverart niet voldoet trouwens).
"Onomatopoesi" is een nogal standaard industrial track die wel lekker distorted is, maar boeiende ritmes mist. Sommige delen althans, want bij momenten beukt het wel lekker door. Wanneer de laatste 3 minuten voice samples en waves worden toegevoegd wordt het plots een stuk boeiender, al wordt het nergens een toptrack. De "Aural Blasphemy" mix van ECW is een industrial/noize track. Geen ritmes te bekennen, wel distorted waves en soundscapes. Leuke climax, maar ook geen echte topper.
De Any Future Rmx van "Amfetakrom" is een stuk experimenteler en harder, en hangt ergens tussen soundscape en ritmiek in. Lekker donkere sfeer, extreem gedistorte en onherkenbare ritmische samples en veel gepruts dat zorgt voor een loodzware track. Topper van het album. De Digidroid Rmx van "Mourning" is zowat de tegenhanger. Dancefloor industrial, tegen het commerciële aan. Cleane ritmes, zeer cool retro melodietje en een leuk voice sampletje.
Afwisseling genoeg (al is het dan wel de typische afwisseling die je verwacht op een industrial CD - experimenteel / soundscape / harde dancetracks / commerciële dancetracks). Had toch wat meer verwacht van Tarmvred, al is het niet slecht, vooral de laatste twee tracks dan. 3*