De meeste albums die een sneeuwlandschap tonen, richten zich op het sprookjesachtige aanzicht van de winter. By the Throat neemt duidelijk een ander uitgangspunt. Snijdende wind, grommende wolven, isolatie en ongebreidelde angst. Het openingsnummer(Killshot) laat dit gelijk horen. De vlagen noise voelen aan als een sneeuwstorm waar de luisteraar in verdwaald raakt. Het werkt, zoals
tuktak al eerder opmerkte, als een trechter. Overleeft de luisteraar de eerste aanval, dan is de aandacht ook gelijk gewekt.
-
Intrigerend is de manier waarop verschillende invloeden met elkaar verweven worden. De gruizige elektronicalijnen, worden gecombineerd met een opbouwtechniek die mij regelmatig aan post-rock doet denken. De verhalende manier waarop de muziek gepresenteerd wordt, doet mij dan weer denken aan filmmuziek. Neo-klassieke (Nils Frahm en dergelijke) tonen zijn ook dikwijls te horen. Bijvoorbeeld aan het begin van Leo Needs a New Pair of Shoes. Het knappe is dat, ondanks de veelvoud aan invloeden, de muziek nooit vergezocht aanvoelt.
-
Kortom, een bijzonder indrukwekkend en, zoals ik in een eerder bericht al zei, ijskoud en angstaanjagend album. Een plaat waar je als muziekliefhebber best eens je tanden in mag zetten. Ten minste zolang de wolven je niet eerder, u raadt het al, naar de keel grijpen(By the Throat)
4.5*