Ativ & Radial - Split EP (2001)

Oude en nogal obscure Ad Noiseam release (denk ik althans, artiesten zijn me verder onbekend), maar daarom niet minder goed. Een verrassing deze EP. Had me verwacht aan wat "normalere" dark ambient, wat de meeste early AN releases toch wel waren, maar hier komt wat harder ritmisch werk tevoorschijn. Grappig concept ook, om een Split EP uit te brengen waar beide heren elkaars werk mixen (eerder ook al bij een Cex en VS release gezien dacht ik).

"Angelic" opent in ieder geval veelbelovend. Begin van het nummer bestaat uit pure dark ambient waves (wat me niet verrastte), maar al snel worden samples toegevoegd. Eerst een ander waveje, maar al snel een duistere (industriële) bass, waarna al snel de hele track losbarst. Wat volgt is een stevige, industrial achtige track die lekker wegbeukt, en ritmisch een stuk boeiender is dat de gemiddelde industrial track. "Drape" is op een gelijkaardige manier opgebouwd. Begint rustig, en bloeit stilaan open in een experimenteel industrial nummertje. Climaxt lekker op het einde, en weet volop te overtuigen. Zeer positieve verrassing, die Ativ.

Radial blijkt een stuk abstracter te werk te gaan, maar daarom zeker niet minder goed. "Ongaku" is wat mij betreft de topper van deze split. Overheerlijke ambient wave, doorstoken met geplop en enkele genial misvormde basses. In de tweede minuut ontploft de track 2 keer, de laatste keer op volle kracht ook. Harde, genadeloos gedistorte ritmes die de wave zo naar de achtergrond bannen. Heeft wat Xanopticon in zich, maar het is eerder bass georienteerd dit. "Format" begint op eenzelfde minimale manier als "Ongaku", maar laat de waves veel eerder op de achtergrond, en concentreert zich vooral op ritmes (basses). Zeer coole track ook, al mis ik toch een beetje wat onderliggende melodieën ter opvulling.

Lekkere verrassing deze, met "Ongaku" en "Angelic" als hoogtepunten. De andere twee tracks zijn ook goed, maar zorgen er toch voor dat ik het bij 4* hou. Wel een absolute aanrader, en een zeer aangename ontdekking. Diegenen die zich aangesproken moeten voelen zullen de boodschap wel begrepen hebben . Een mens komt zo nog eens wat tegen.

Beetje tamme release.
Angelic begint leuk, maar daarna komt er een overkill aan irritante stoffige snares. Die hadden wat meer snappy mogen zijn, nu werkt het vrij irritant.

Ongaku is de tofste track, maar die duurt dan maar weer 2 minuten, tja, beetje het Chris Clark complex. Format is wel een hele coole track, lekker ritme maar iets van opvulling had geen kwaad gekund inderdaad. Tja, beetje tam en leeg, wel potentie, maar een uitwerking die me niet echt aanstaat.