Ook Andrey Kiritchenko is zo'n artiest die ik oorspronkelijk leerde kennen via het Ad Noiseam label. Minimalistische click'n pop, wat een beetje doet denken aan End, maar dan een stuk minimalistischer nog. Neigt veel meer naar Cordell Klier, ook zo'n artiest die wel eens wat released op Ad Noiseam.
Langzaam maar zeker krijg ik wat meer grip op dit genre, ofwel is deze release gewoon steengoed. Want voor het eerst weet het mij, naast te boeien en te entertainen, ook echt te grijpen. "Parable" is meteen al een geweldige opener. Bloedmooie wave met zacht clicks en een lichtploppende, wat doffe bass. Langzaam ontplooit de wave zich steeds meer en komen er nog enkele randsamples bij om uit te komen op een perfect gebalanceerd, subtiel en chill trackje. Ook "Myth" weet volop te overtuigen. Bleepy melodietje, weer een subtiel maar prachtig ambientwaveje op de achtergrond en dit keer wat licht gedistorte sampletjes eroverheen. 't zit simpel in elkaar, maar met zo'n finesse opgebouwd en uitgewerkt dat het een maximaal effect bekomt. "Sleeping Beauty" begint met een ondefinieerbare, ongrijpbare voice sample, waarover een wat venijnige melodie dreunt. Na een minuutje aangevuld met een wat aanwezigere sampleset. Pops, clicks, iets hardere bass, wat piepende samples. Maar wel weer met een perfect oog voor het geheel. Werkelijk niks klinkt out of place. "Pneumatic Airless" verlaat zelfs het minimalistische wat en begeeft zich in downtempo gebied. Het nummer begint met een wat mindere wave, voorzien van een stevig aantal ritmische samples. Bijna halverwege is er een ritmische break, waarna de track een stuk boeiender wordt. Melodieën en extra waves worden toegevoegd om tot een prachtig geheel te komen. Prachtige climax in deze track, en prachtige uitloper ook. Als boetedoening voor deze expressieve track wordt "Put'" gestart. Back to basics, met een boel clicks en schraperige cuts. De ambientwave wordt naar de achtergrond verdreven en het ritmische wordt in de spotlights gezet. Lekker trackje waarin veel kapot lijkt te gaan
Hierna verlaat Andrey het minimalistische nogmaals om "Cheers, My Fairy" voor te schotelen. Prachtige waves voorzien van lekker boeiende en knisperende ritmes, deze keer op een wat warmere achtergrond tenttoongespreid. "Siren" bliept, haakt, schraapt en hangt en ratelt er weer langs alle kanten op los. Lekker elitair trackje, geen echte melodieën of waves, gewoon pure electronische minimalistische chaos. Het type da's toch geen muziek meer zeg maar. "Skazka Svetlo" compenseert door het melodische terug op de voorgrond te plaatsen. Mooie warme waves en basses, met daarover licht gekraak en een fluitend vogeltje dat waarschijnlijk niet weet wat hem overkomt. Gelukkig fluit het arme ding de hele track lustig door, zodat ook dit weer een zeer knap trackje is. "Rex" is een kort, zenuwachtig, ritmisch intermezzotje met verdacht lawaaierige samples, als inleiding op "Feja", de afsluiter van het album. Niet de rustige uitswinger die je zou verwachten, want de basses en het gesnerp klink harder dan normaal, met een stevige climax op het einde, maar wel een leuk nummer. Al is het toch niet de afsluiter die dit album verdiende.
Maar eigenlijk heb ik weinig te klagen. Prachtig conceptalbum. Geen album waar je af en toe een trackje uitpikt, maar eentje dat je van begin tot einde luistert. Minimalistische electronic op z'n best dit, met enkele fenomenale toppers. Met als mijn persoonlijke favoriet Parable. 4.5*