Pantera - Cowboys from Hell (1990)

Geheel met Lau eens; heb dit altijd de beste plaat van ze gevonden en begrijp de populariteit van Vulgar ook minder. Een paar mindere/gelijksoortige nummers naar het einde toe, maar beslist één van de beste en een vast plaatsje in de top van de 90's metal-albums.

Muzikaal dik in orde maar die hoge uithalen van Phil Anselmo verpesten het een beetje voor mij.Dan beviel Vulgar display of power me beter.

Zeer sterke plaat. Met recht een metalklassieker. Heerlijk dik gitaargeluid, bezielde zang, en die grooves...

Die duizend keer beter uitgewerkt zijn op Far Beyond Driven

Staat bij deze op mijn lijstje.

Het 'hairmetal' verleden om er maar een term in te gooien werd met deze plaat door de heren vaarwel gezegd. Pantera begreep goed van welke kant de wind kwam en gaf daar zijn eigen draai aan. Wat een lekkere plaat is dit toch. Het gekerm en geschreeuw van Anselmo is niet van de lucht, maar desalniettemin verliezen de heren de melodie nooit uit het oog. De plaat kenmerkt ook een periode van creativiteit, alsof de heren zich comfortabel voelen in de richting die ze hebben gekozen. De opener zet wat dat betreft al de toon, hard en met een heerlijke groove. Verder vermeldenswaardig; Het felle Domination met het middenstuk waarop je niet stil kunt blijven zitten, Message in Blood en het sfeervolle 'The Sleep'. Jammer dat Anselmo met zijn gedrag de laatste jaren toch een smet werpt op de nalatenschap van deze trendsettende band.

Tijdloos. Beste tracks voor mij: Cemetery Gates, Medicine Man en The Sleep, maar eigenlijk geen missers, de rest is ook weergaloos! De gitaarsolo van The Sleep (en vele andere tracks uiteraard) zijn van ongekend niveau. Dimebag kon de gitaar laten spreken zogezegd. Bij The Sleep lijkt het echt alsof de gitaar aan het krijsen/huilen is. Bizar... nog steeds!

Wat is dit toch een super vette plaat. Wat een vette riffs van Dimebag! Bruut. Luisterde hem voor het eerst bij Boudisque in Amsterdam toen ie net uit was. Kon mijn oren niet geloven zoals die cd mijn oren invloog. Deze plaat kent geen genade en pakt je helemaal bij je strot om niet meer los te laten. Heerlijk. Voorprogramma van Priest toen.

Dat eerste flageoletten-riffje in 'Heresy' -

Maar ook verder zeer leuk om weer es te checken.

Metal met een groove. Fenomenaal. Geweldig gitaarspel en dito nummers. Een brulboei als zanger en nog smaakvol ook. Een regelrechte klassieker dit album. Cemetery Gates en het titelnummer kunnen gewoon niet stuk.