Het begint lekker, de eertste twee tracks houden mijn aandacht redelijk vast, daarna gaan mijn hersentjes staats meer dwalen en steeds minder naar de muziek luisteren, op een gegeven moment kabbelt het alleen nog maar op de achtergrond, niet mijn ding dus.
Ik mis echte 'interplay' tussen de muzikanten, de bas en drum dienen hier echt alleen maar als begeleiding van de piano en daar houd ik niet zo van.
Op de eerste twee tracks na een 'dertien in een dozijn' abum voor mij, niet slecht maar ook niet interessant..
Ik ben wat laat met mijn bespreking van dit jazzalbum van de week, niet omdat ik zozeer tijdgebrek had, maar omdat ik niet echt kon kiezen wat ik ervan vond. Met het spel van Ibrahim is weinig mis: melodieus, soulvol en swingend. Zijn kornuiten (de discussie of het nou begeleiding is of samenspel laat ik even voor wat hij is) weten hem goed te ondersteunen.
Maar hoewel ik het uitermate prettig luistervoer vindt, moet ik met de commentaren boven mij meegaan dat er verder niet echt voldoende gebeurt om echt in vervoering te raken. Ik sluit niet uit dat deze plaat in de toekomst dierbaarder blijkt dan ik nu voorspel, maar momenteel kan ik niet hoger gaan dan 3,5: prima muziek, maar niet iets wat ik bewust uit de kast zou trekken.
Wat deze plaat voor mij nou zo geniaal maakt vind ik moeilijk te zeggen. Ik leerde em kennen via de core collection in de Penguin en was al na de eerste luisterbeurt verkocht. Zelf vind ik het samenspel juist geweldig op deze plaat: de interactie tussen de muziekanten klinkt bijna alsof het om 1 instrument gaat. Geen fratsen a la Taylor hier maar het klinkt nergens stoffig of voorspelbaar. Innovatie staat niet gelijk aan chaos. Dan de subtiele verwerking van Afrikaanse melodieën in de muziek en je hebt voor mij een topplaat. Sommige platen hebben niet een duidelijke factor dat het geweldig maakt, het is de sfeer die je aanspreekt. Dit is er zo één
Ik kan me goed vinden in het commentaar van Sandokan-veld. De muziek is genietbaar en luistert zelfs erg lekker weg! De geïmproviseerde vervoering die bij de beste jazz de zintuigen zo aangenaam prikkelt, ontbreekt hier helaas. De muziek is mij enerzijds, op het best wel lekkere Tuang Guru na, te ingetogen en is anderzijds niet verstild genoeg voor introspectieve contemplatie. Ik kom uit op een prettige 3.5*
Ik heb deze cd aangeschaft in een tijd dat nog niet alles te streamen was. Penguin Guide was er over te spreken en aangezien ik het vaak eens kon zijn met de heren, tot de aanschaf overgegaan.
Bij eerste beluistering teleurgesteld om veel van bovenstaande redenen. Tam, weinig vuur, Alles draait om het spel en vooral composities van de pianist en dat maakt het wat voorspelbaar. Wist geen blijvende indruk achter te laten. Netjes maar wat saai dus
Nu een jaartje of 10 later weer eens van zolder gehaald voor de 2e volledige luisterbeurt.De composities zijn best sterk, maar ik heb het gevoel dat er veel meer uit te halen is. Je hoort kwaliteit en op een zondagochtend als vandaag is het ook zeker geen straf om dit door het huis te horen.
Ik heb het gevoel dat ze in geluidsmix ook alles op het pianospel hebben gezet. Deze zit helder en krachtig in de voorgrond en Bas en drum zijn een beetje op achtergrond aanwezig. Jammer, daardoor mist het het samenspel, maar ook een open geluidsbeeld van een live jazz optreden.
Het geheel neigt toch het meest naar aangename achtergrondmuziek. Op het juiste moment geen straf om op te hebben staan echter acht ik de kans groot dat er vele jaren overheen zullen gaan voordat ik weer behoefte voel deze cd uit de kast te trekken.