Threshold - Subsurface (2004)

Ik heb Threshold de afgelopen jaren redelijk goed gevolgd, en ik heb ze zien groeien bij elk album maar ze hebben me nooit echt lang kunnen boeien. Tot dit album dan. Ik heb de laatste tijd zoveel nieuwe muziek dat ik aan het meeste totaal niet toekom. Deze plaat is een van de weinige die me elke keer weer dwingt om hem opnieuw te luisteren. Waarom? Het is een mengeling van allerlei genres en invloeden. Natuurlijk is het progressieve metal, maar het is ook (symphonische) rock, en heeft zelfs pop en electronic invloeden. De songs grijpen je beet en laten je niet meer los. Beste nummer is het epische The Art of Reason, dat 10 minuten duurt, maar geen seconde saai word. Andere juweeltjes zijn Stop Dead, Pressure en Opium.

Strakke muziek, erg gepolijst, geen foutje te bespeuren, maar geen haartje van mij denkt eraan om overeind te gaan staan. Vier of vijf sterren zal ik dit nooit geven, waarom?
Bij progrock hou ik van de uitdaging om vat op de muziek te kunnen krijgen. Maar deze muziek is zeer eenvoudig te vatten, je hebt bij de eerste luisterbeurt al "full control" over de muziek, alles is erg transparant en doorzichtig gespeeld. Verder vind ik het gekozen metalgitaar-geluid weinig bijzonder klinken. Van die dubbelstemmige zang (een beetje Toto-achtig vind ik) hou ik ook niet echt. Kortom, een album wat niet echt voor mij is weggelegd... (En dat terwijl ik bij audioscrobbler zag dat je wel een "musical neighbour" van me bent, obsessed.:) ) 2,5*

Ach, dan zijn we het iig niet overal over eens he

Het gekke is dat ik bij dit album juist precies het tegenovergestelde heb van wat jij hebt. Het is inderdaad zo dat je de eerste keer de muziek al gelijk vat, maar ik hoor elke keer als ik dit album opzet weer iets nieuws.

Misschien heeft het er ook mee te maken, dat ik ze dit live heb zien spelen, en dan is het, voor zover het dat al was, helemaal niet meer gepolijst. Misschien dat dat mijn stem beinvloedt

Ik ben ook allang blij dat iemand de moeite neemt om het album iig te beluisteren. En als je een 2,5 geeft moet je toch ook wel goede dingen gehoord hebben lijkt me.

Voor mij ook 2½* (twijfel over 3*). Het grootste deel van het album vind ik behoorlijk cliché progmetal. Dat het toch nog deze 'redelijk' waardering krijgt, komt door een paar goed over het album verspreide uitschieters, met als best aanwijsbare de opener Mission profile (cliché of niet, dat refrein vind ik gewoon geweldig mooi).

Leuk album, hapklare gestroomlijnde catchy progrock en ook nog eens goed te verteren, zoals de meeste Threshold cd's. De AOR/progmetal synthese werkt in ieder geval niet onaangenaam.

Een zeer solide album die van mij, alleen al dankzij 'The Destruction of Words' 'n 4.5 krijgt.

Wat is dat 'n prachtig nummer zeg. Word er helemaal emotioneel van.

Ik heb nog geen enkele Threshold CD hoger dan een 3.0 gewaardeerd en deze gaat daar geen verandering in brengen. De hele band doet mij te weinig. Elke CD heeft wel een aardig nummer (of twee) en de rest doet mij niets. Ik kan niet zeggen dat de band slecht is, maar het is allemaal zo gemiddeld. Deze CD schotelt weer de bekende Threshold stijl voor en voegt niets toe aan wat ik al wist.

Erg goede plaat maar ik vind critical mass en hypothetical beter. Wat zegt die stem eigenlijk aan het begin van het eerste nummer.

Prima album, en qua muziek kan ik het dit het best omschrijven als prog met metalinvloeden. het blijft allemaal percies mooi in het midden (dit in tegenstelling als bij bijvoorbeeld Symphony X, waar de metal de boventoon voert en de prog meer aan de "rand" van de muziek zit.). Dus best wel stevig, maar de keyboardpartijen larderen het geheel vaak best wel dik. En er wordt op z'n tijd best gas teruggenomen.

Klein stukje minder dan de twee hiervoor. Maar nog altijd erg geslaagd! Het is al meer gezegd hier op MuMe maar; per album is er weinig tot geen variatie te bespeuren. Pas op Dead reckoning komt dat als ze hier en daar met grunts gaan stoeien.

Threshold is een band die ik altijd volg maar waar ik zeker niet altijd de nieuwe releases van koop aangezien door de jaren heen is gebleken dat de variatie tussen albums nooit groot is.v Dit album heb ik indertijd ook overgeslagen maar later toch aangeschaft na het horen van 'The Age Of Reason' live in De Boerderij vorig jaar. Wat een weergaloos concert en wat een geweldige uitvoering van dat nummer.

Helaas is dit nummer niet maatgevend voor het niveau van deze plaat en moet ik toegeven dat de uitvoering met Damien op zang mij beter kon bekoren dan de studioversie.
Het probleem met dit album is dat veel van de nummers een beetje in hetzelfde tempo voortkabbelen zonder ooit spannend te worden. Uitzonderingen daarbij zijn voor mij het eerder genoemde nummer, het afsluitende The Destruction Of Words en Mission Profile. De rest is voor mij teveel onderling inwisselbaar. Drie sterren voor deze plaat.

Fucking goede plaat opnieuw van Treshold. Steekt met kop en schouders uit boven alle andere bands in dit genre: altijd melodieus, verliest zich nooit in instrumentaal gepriegel, strakke productie, geweldige songs. Progmetal is een intensief genre en deze band houdt het goed luisterbaar. 4 sterren, topplaat. Dit album wordt wel overschaduwd door de dood van Mac. Triest want zijn stem past gewoon perfect bij deze muziek. Gelukkig zijn er een paar klassiekers voorhanden