Roland Orzabal - Tomcats Screaming Outside (2001)

Na het vertrek van Smith maakte Orzabal onder de naam Tears for Fears nog twee sterke platen. Wat het idee is geweest om deze TSO onder eigen naam uit te brengen is mij onduidelijk want de muziek op deze prima plaat ligt rechtsreeks in het verlengde van de (latere) TFF releases. Misschien hooguit wat steviger hier en daar. Anyway, deze plaat behoort imo tot het sterkste werk van Orzabal/TFF.

Gisteren bij de Mediamarkt gekocht voor 1 euro. Een plaat die ik helemaal vergeten was. Deze soloplaat is 10 x beter dan de soloplaat die Curt Smith gemaakt heeft - "Soul on Board", en ligt in het verlengde van TFF Elemental met zijn B sides die op Saturnine Martial & Lunatic te horen zijn. Deze plaat is steviger en experimenteler dan de oude TFF platen, maar zeer interessant. Orzabal had binnen kunnen zijn als hij deze onder de naam TFF had uitgebracht.

Knap album. Curt probeert toch een andere "schwung" te geven aan zijn solo album (terwijl de voorgaande TFF albums dit toch eigenlijk ook al waren)

vaak te vinden in de sales bak, en echt wel de moeite waard om het te kopen!

Roland bewijst ook op solo albums toch de sterkste factor van TFF te zijn, waar Curt echt door het ijs zakt solo, blijft Roland fier overeind staan!

Correctie: de 1e Curt bedoel ik uiteraarrd Roland mee



Las gisteren op wikipedia dat alle promotie rond dit album jammerlijk zijn mislukt, omdat de officiele release datum 09-11-2001 was... en op die dag was de wereld in totale shock....

Ben ik het eigenlijk niet mee eens. Op dit album maakt Orzabal veelvuldig gebruik van 'programming' waardoor dit album naar mijn mening heel anders klinkt dan zijn TFF releases.
Hoor 'm nu pas voor het eerst dus ik stem later.

Moet er nog even aan wennen, klinkt toch echt wel heel anders dan de 2 platen die hij onder de TFF vlag uitbracht.
Voorlopig 3*

De reden waarom dit album onder Orzabal's eigen naam is uitgebracht, is dat hij en Smith hun ruzies zo goed als bijgelegd hadden en het op dat moment niet uitgesloten was dat er een nieuw TFF album zou komen met beide heren achter de knoppen...(achteraf weten we dat dit inderdaad het geval was in de vorm van Tears for Fears - Everybody Loves a Happy Ending (2004) )

Kippenvel! Waar haalt hij het vandaan, wat beweegt iemand om zo'n album te verzinnen en uit te brengen, hier is volgens mij echt goed over nagedacht. Bullets for brains spant de kroon! Waar haalt hij het vandaan (lyrics) en wat weet hij dit muzikaal gezien goed onder worden te brengen! Complimenten, en jammer dat deze plaat niet het succes heeft gekregen die het verdiend heeft!

Dit album laat zien wie de muzikale kracht achter TFF altijd is geweest. In een stijl welke niet eerder door Roland Orzabal of Curt Smith op de markt is uitgebracht. Ook ik vind het zeer jammer dat dit album niet meer aandacht heeft gekregen. In mijn ogen in ieder geval een cultstatus.

Deze is ook 100 x beter dan de tweede CD van Curt Smith - Halfway Pleased.

Er staat bij release datum 2000, dat klopt niet, moet 2001 zijn.. zal er eens een correctie tegen aan "gooien"

Wat release datum betreft klopt 2001 helemaal.
In de U.S. was dit 11 september 2001.

Nou de 1ste cd van Smith kan ook niet bepaald in de schaduw staan van deze cd.

Ik gooi er nog een halve ster bij! Wat is dit een mooi album!

Ik ontdek steeds meer op dit album, en heb m toch al 10 jaar in huis (bijna)

als ik 6 sterren had kunnen geven, dan had ik dat gedaan, dit album blijft in één woord schitteren(d)!

Helemaal mee eens, zelfs als ik Noel Gallagher High Flying Birds tegenwoordig draai moet ik iedere keer onbewust aan deze plaat denken.

Is er iemand die me kan vertellen of er nog nieuw werk van deze man op komst is?

Ik kan het helaas niet vertellen, maar vraag het me ook af! Eeuwig zonde dat ie niet zoveel doet!

Curt Smith heeft twitter (en die tweet alleen maar onzin) maar Roland daarentegen heeft dat niet, en laat ook niets horen... Of er van TFF ooit nog iets komt is me ook niet echt duidelijk..

Bloedmooie plaat van de drijvende kracht achter Tears For Fears.Mysterieuze composities en spannend gitaarwerk.En bovenal nummers met kop en staart.In een andere wereld was dit een bestseller geworden.Nu dwarrelt deze plaat rond in de uitverkoopbakken waar ik hem ook heb uitgevist.Orzabal ,een onbegrepen genie? Een geniale gek ? Of gewoon een singer-Songwriter die 50 jaar popmuziek weet samen te smelten tot een heel smaakvol geheel?Hij heeft natuurlijk zijn eigen karakteristieke stemgeluid ,vaak met veel galm gemixed ,maar nooit zo dat die galm storend is.Hij weet de liedjes spannend te houden en iedere keer ontdek ik wel iets nieuws in dit album.Deze plaat zou door meer mensen gehoord moeten worden. 4 en have ster met dikke kans o het volle pond .

Er kwam laatst een tweet voorbij van de officiële site dat er weer iets stond te gebeuren.. het zal toch niet een nieuw TFF album zijn?

Vandaag in de TFF nieuwsbrief:
"We’ve teamed up with our long time friend Kid Rock to bring you something completely new and different. Our new collaborative ‘electro-country’ album will be titled ‘Songs From The Electric Chair’ and will be released this summer exclusively at Walmart on vinyl, cd, and laser disc."

Kid Rock...eh...ok...laten we maar zeggen dat ik altijd blij ben met TFF nieuws...

Welke dag was het gisteren?

Nou, die had ik meteen door.. was zo doorzichtig...

Idd, het was ook niet de bedoeling om serieus over te komen (Laser Disc en verder in het verhaal stond ook nog dat er een docu op betamax verscheen) maar blijkbaar is er toch iemand die er in is getrapt

Als Roland Nederlands had kunnen lezen, was-ie nu ongetwijfeld in zijn nopjes geweest.

Dude, 1 april is zo vorig jaar...maar goed, alle 'vernedering' ten spijt heerst hier toch vooral opluchting...

Mij leek het best interessant. Had wel willen zien wat ze ervan konden brouwen.

Beter dan niks toch.

Een remake van Songs zou alleen maar een teleurstelling zijn

Mag deze plaat opnieuw onder de aandacht hier. Jeetje wat een muziek en lyrics. Kill love now, don’t be pure, don’t be kind.

Een lekker album waarin Orzabal duidelijk afstand neemt van zijn verleden. De plaat is vrij donker van aard. In plaats van voortborduren op het recept van Tears for Fears bevat deze schijf wat industrial elementen, wat ambient, wat trip hop (was erg in rond deze periode) en veel tempowisselingen. Wat gebleven is; de songwriters capaciteiten van Roland, want nummers schrijven kan hij als de beste. Als hij dicht bij zijn roots blijft levert dat ook direct zijn beste nummers op; Bullets for Brains en For the Love of Cain. Low Life mag ook niet onvermeld blijven, een heerlijk stuwend ritme, met een mooie opbouw. Het overige materiaal is zeker niet slecht maar voelt ook vaak afstandelijk aan, wat zeker te maken heeft met de destijds heersende muzikale invloeden waar deze plaat ook niet aan ontkomt. Geen klassieker maar zeker een aantal nummers waarin het talent van Orzabal boven komt drijven.

Zou het nieuwe Tears for Fears ook maar een klein beetje in de buurt kunnen komen van dit album?

Wat denk jij luigifort?

Eh nee...dit is een heerlijk en sterk album!

Valt gelijk met tipping point op de mat. Zelfde level. Een zeer aangename verrassing dus.