Terwijl Sticks alweer zijn derde soloplaat aangekondigd heeft, is er onlangs eindelijk ook een album verschenen waar de naam van Opgezwolle- en Fakkelbrigade-collega Rico op prijkt. Goed, zijn felbegeerde debuut is het niet, en hij klaart de klus hier ook niet helemaal zelf, maar toch, het valt een begin te noemen. En bovendien hoeft hij over de ondersteuning die hij krijgt niet te klagen: Typhoon rapt op nagenoeg elk nummer vrolijk mee (op sommige tracks neemt hij zelfs alle vocalen voor zijn rekening), terwijl de folkinstrumentaties afkomstig zijn uit de koker van het muzikale Muppetstuff.
Het moge duidelijk zijn dat het hier om een samenwerking gaat die alle potentie heeft om werkelijk vernieuwend te zijn. Gek genoeg is dit juist het punt waarop het misgaat: kwalitatief is Wie Heeft de Bal? ruim in orde, maar wat betreft originaliteit laat het project af en toe te wensen over. De instrumentaties, waarin elementen van onder meer jazz, blues en folk elkaar afwisselen, hebben een originele en fijne klank, maar blijven over het algemeen wat gedwee. Op zich niets mis mee, ware het niet dat de coupletten die erover heen worden gespit vrijwel allemaal afkomstig zijn van eerder materiaal. Hierdoor gaat het inventieve al gauw verloren, als hiphopfan gaan je gedachtes immers automatisch naar de originele versies van de betreffende nummers (afkomstig van werk van Typhoon en Opgezwolle). En deze zijn eigenlijk altijd beter, voor zover ze vergeleken kunnen worden.
Wel is het een knappe prestatie dat twee werelden schijnbaar moeiteloos verenigd worden: muzikaal gezien klinkt het wel degelijk alsof er een spreekwoordelijke klik is tussen Typhoon en Rico enerzijds en de musici van Muppetstuff anderzijds. De vocalen sluiten naadloos aan bij de muziek, die ondanks de bovengenoemde onderdanige rol bij vlagen een behoorlijke tempoversnelling krijgt. Zo blijft het qua sound interessant, alleen wordt na meerdere nummers ook dergelijke variatie wat voorspelbaar.
Mede hierdoor laat Wie Heeft de Bal? je als luisteraar achter met allerlei tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant is het een origineel concept dat goed wordt uitgevoerd, aan de andere kant verrast het album geen seconde écht: zelfs de muzikale wendingen lijken op den duur een beetje een vast stramien te volgen. Daarnaast draagt het feit dat vrijwel alle coupletten afkomstig zijn uit groeps- dan wel solowerk van Rico en Ty allerminst bij aan de originele sfeer die juist zo gezocht wordt. Concluderend kan gezegd worden dat Muppetstuff bewijst dat raps niet louter pure hiphoptracks op hoeven te leveren. Maar wisten we dat niet al lang? En bovendien: hoeveel is dat waard als de originelen overtuigender klinken? Het is absoluut een interessant project, zeker, maar vanwege enkele gebreken wordt het etiket 'interessant' geen seconde ontstegen.
Hiphopleeft