menu

Abigor - Time Is the Sulphur in the Veins of the Saint (An Excursion on Satan's Fragmenting Principle) (2010)

mijn stem
3,71 (7)
7 stemmen

Oostenrijk
Metal
Label: End All Life

  1. Part I (19:44)
  2. Part II (18:32)
totale tijdsduur: 38:16
zoeken in:
avatar van The_CrY
3,5
Twee maanden na nominering in het Metal Album van de Week-topic ben ik nog de eerste die hier iets bij schrijven zal. Ik kende de band nog helemaal niet. Deze plaat met zijn mooie titel bestaat uit twee delen en je moet ze niet te vaak luisteren, maar als je ze eens in de zoveel tijd eens draait is het best lekkere black metal. Druk, hard, rauw, goeie productie, maar bovenal, en heel belangrijk: het verveelt niet. Vooral het tweede gedeelte komt het chaotisch en surreëel over, en dat heeft wel wat. Het zal niet een plaat zijn die ik vaak zal draaien, maar toch best een lekker geheel.

avatar van Sir Spamalot
2,5
Met zekerheid kan ik zeggen dat dit album de langste titel heeft in de geschiedenis van Het Metal Album van de Week en ik heb dit een drietal keren beluisterd. Tamelijk heftige en sporadisch chaotische Black Metal waar ik toch mijn tanden op stuk bijt. Na een kijk op Metal Archives ontdek ik dat Part I en Part II zelf nog onderverdelingen hebben. Het meeste sukkel ik nog met het gitaarwerk waar de supersnelle loopjes de bovenhand krijgen boven de riffs. Ik ontdek mooiere stukken in Part II, Part I is moeilijk…

avatar van Edwynn
4,5
Waar Fractal Possession wat al te voorspelbaar en flauw was, maakt Time Is the Sulphur in the Veins of the Saint veel goed. Zoals bekend, gooide Abigor na Channelin The Quintessence of Satan de traditionele middeleeuwse blackmetal overboord om de horizon richting het oneindige heelall te verbreden. Satanized en Fractal Possession waren wat onevenwichtig en hadden te weinig van het majestueuze aan boord dat nu juist zo broodnodig is in dit soort oefeningen. Die onbalans is hier rechtgetrokken.

Twee lange tracks geven vorm aan een mooie sonische trip waar dissonante aanwezigheden een verbond aan gaan met fraaie sfeerschetsen. Nog steeds ligt de vergelijking met Dodheimsgard vreselijk op de loer. Maar Abigor weet ondanks dat te betoveren met meeslepend mysterieus werk en fraaie uitwerkingen van mechanische riffs en solo's. De twee lange tacks zijn niet helemaal een geheel. Het is allemaal op te splitsen in onderdelen van een minuut of vijf die allemaal wel weer iets eigenzinnigs hebben.

Hierna verlegde Abigor de focus naar Frankrijk om daar achter een trend aan te lopen. In die zin weet ik het nooit zo met de creativiteit van deze band. Maar er zitten zeker pareltjes in de kronieken van dit orkest. En Time Is The Sulphur... is daar één van.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:19 uur

geplaatst: vandaag om 19:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.