Mijn recensie, die helaas niet bij iedereen in de smaak viel.
Na het sterke debuut Artikel 140 leek er langzamerhand een beetje de klad in THC’s carrière te komen. Met Puur & Onversneden wist de oorspronkelijk tienkoppige groep een bepaalde fanschare zeker te bekoren, maar op het gebied van promotie en mixing liet het album het nodige te wensen over. Ook Rocks’ solodebuut B.N.’er werd zowel commercieel als qua ontvangst geen doorslaand succes. Maar degenen die dachten dat hiermee het traject van een stille dood was ingezet, hebben het bij het verkeerde eind. Mede door een samenwerkingsdeal met Top Notch is THC een paar maanden geleden nieuw leven ingeblazen. De groep is weer terug in de aandacht en er staan allerlei nieuwe projecten op de planning. THC Mixtape Vol 2. is het eerste wapenfeit.
Vanaf de eerste uigelekte tracks is het al duidelijk waar THC een groot deel van haar inspiratie uit put: de Amerikaanse gangsterrap. Een grote bewondering voor 2Pac komt tot uiting in verwijzingen die soms wat weg hebben van vertalingen, en bij vlagen lijken zelfs hele nummers geënt op voorbeelden van over de grens. Toch weet het Tuindorpse collectief altijd een eigen draai aan dit geluid te geven, wat voornamelijk te danken is aan de immer sterk flowende RBdjan en de verdienstelijk rappende Rocks. De kwaliteit om originele vaderlandse hiphop te creëren beheersen deze heren, die verreweg het meest doen op deze mixtape, nog steeds als geen ander. Barzz (met Heineken) bevat bijvoorbeeld een fijne donkere baspartij, onheilspellende drums en daarbovenop af en toe een aanstekelijk G-Funk-loopje. Ingewikkeld is het niet, pakkend wel, zeker als Rocks met zijn kenmerkende Amsterdamse accent zijn straatimago weer even op peil weet te brengen. THC op zijn best.
Ook RBdjan doet op Barzz in positieve zin van zich spreken, al komt hij elders op de tape nog sterker uit de hoek. Hij heeft de gave om zich schijnbaar niets aan te trekken van alle voorgeschreven metrische regels, en toch verliest hij bij zijn spraakwatervallen nimmer de controle. Terecht wordt de man door sommigen tot een één van de beste MC´s van Nederland gerekend, en met zijn optredens op deze mixtape schroeft hij de verwachtingen voor het aankomende soloproject De Onderbaas alleen maar op. Het hoogtepunt is Goed Zo, waarin hij over een krachtige instrumentatie van Soulsearchin’ met een meesterlijke flow zijn beeld van duivelse straatrat aanscherpt.
Helaas is dit nummer niet exemplarisch voor de mixtape. Op Zodat Je T Weet wordt het bijvoorbeeld net iets te duidelijk waar THC Recordz haar mosterd vandaan haalt, want daar wordt de instrumentatie van de klassieker Tha Shiznit gebruikt. Op zich geen probleem, het is tenslotte een heerlijke beat, ware het niet dat je je als luisteraar plotseling realiseert dat het niveauverschil tussen THC en de Snoop Dogg uit 1993 toch wel behoorlijk groot is. Iets soortgelijks geldt voor Toriman de Boriman, waar de beat van Ben-G zo erg geïnspireerd is op Dr. Dre’s G-Funk dat er automatisch een vergelijking uitrolt - en wederom trekt THC daarbij aan het kortste eind.
Maar op THC Mixtape Vol. 2 overheersen deze minpuntjes niet, want verder blijft de muziek vrijwel constant boeiend: alleen op de momenten waarop minder getalenteerde groepsleden zoals Menaze en Zuen een heel nummer moeten dragen wordt het wederom wat minder interessant. Verder laat deze verzamelaar vooral zien dat THC Recordz allesbehalve passé is. Naffer toont zich bijvoorbeeld een sterke aanwinst voor het label, en Rocks en RBdjan laten zoals gezegd eens te meer zien dat ze tot de top van de vaderlandse straatrap behoren.
Bron