The Goo Goo Dolls - Gutterflower (2002)

Here is gone, 1 van de beste rocksongs allertijden

Ben het met Kasper eens, Here is Gone is een geweldig nummer. Verder is ook What Do You Need een heerlijk nummertje. De rest is erg aardig, met een paar zwakke en ietwat saaie nummers hier en daar. Zeker niet het beste album van de Dolls, maar slecht is het ook zeer zeker niet.

3,5 sterren.

Ook een prachtige cover, trouwens.

Dit album van The Goo Goo Dolls is in zekere zin te vergelijken met voorganger Dizzy up the Girl. De nummers waar zanger Johnny Rzeznik de zang voor zijn rekening neemt zijn vele malen beter dan de nummers die worden gezongen door bassist Robby Takac.

Favoriete nummers zijn in dit geval de opener Big Machine, de hit Here is Gone en It’s Over. De overige nummers die Rzeznik zingt, zijn allen van een zeer acceptabel niveau. Maar zoals gezegd zijn er een aantal nummers die zeer zwak zijn en de kwaliteit van het album naar beneden haalt. Het opeenvolgende koppel Smash en Tucked Away zijn hier goede voorbeelden van. Jammer dat The Goo Goo Dolls deze wisseling van zangers hanteert. Hierdoor heeft elk album toch een nare nasmaak.

Positief verrast door dit album, ik ging ervanuit dat ze voortboorduurde op het succes van Dizzy maar dit is echt niet waar, dit album is tekstueel veel dieper. Rauwe teksten over woede en pijn en liefde, Rzeznik verwerkt zijn scheidingsproces met zn ex vrouw. zelfs de nummers van Robby Takac weet ik te waarderen.

Veel epische nummers! een dikke 4 voor nu. Een beter vervolg kon er niet zijn op Dizzy Up The GIrl.

Wat een lekkere cd is dit zeg.
Energiek, melodieus, stevig, en idd episch zonder dat het bombastisch wordt.

Gitaarrock, stijgt boven Oasis uit

Lekker rauw en oprecht.

Een geweldige Indie cd

Zeker lekkere muziek!

Het deprimerendste album dat ik ken. Rauw liefdevol en vol emotie. De teksten zijn fenomenaal en met de eerste tonen van Big Machine ben ik altijd al verkocht. Deze plaat kan ik luisteren tot mijn dood en nog steeds blijven genieten. Vooral de eerste 3 nummers zijn tekstueel gewoon goud waard. Maar ook de uitschieter Truth is a Whisper brengt me nog steeds kippenvel. Het subtiele Sympathy en het heerlijke What a Scene maken dit album helemaal compleet. Elk nummer heeft zijn charme, ook Robby Takac is helemaal niet slecht op dit album! You Never Know is een van zijn beste nummers ooit.
Goo Goo Dolls, voor sommige helemaal niks, voor andere die band van dat hitje Iris. En voor mij de brengers van mijn favoriete plaat ooit.

Dikke 5.

Ik heb drie albums (1998 tot 2006) van de band en van die drie is dit de stevigste, is dat uberhaubt zo of hebben ze nog "ruigere" platen?

Het pre-Dizzy geluid is wel een slagje ruiger. Deze is op zich ook betrekkelijk stevig, maar dan wel heel gepolijst stevig. A Boy Named Goo is wel een bescheiden aanrader.

Staat zelfs een verhaaltje bij van jou hand, slechts een jaartje of 8 geleden geschreven

Een stapje verder terug naar Superstar Carwash zal je misschien ook niet teleurstellen.