Ergens in '96 en in een tijd waarin het makkelijk was om op een drafje te oordelen, dacht ik na het lezen van een interview met Blixa Bargeld: "Pretentieuze man zonder weerga. Die muziek van Einstürzende Neubauten zou wel 'ns erg koel kunnen klinken."
In '99 kwam hun album "Silence Is Sexy" is uit, een uiterst speelse albumtitel die me plotseling wél warm maakte. Toch luisterde ik nog steeds niet écht, ik onderging het op een drafje. Verdraaid leuke groep - maar toch niet echt mijn kopje thee - dacht ik.
Dit jaar schafte ik me echter deze belachelijk laag geprijsde verzamelaar - en wat merk ik? Af en toe erger ik me ("12305te Nacht"), maar véél vaker sta ik perplex van hun regenboog aan klanken ("Three Thoughts" bijvoorbeeld). Of: hoe je vroeg of later toch voor de bijl gaat
Hoogstwaarschijnlijk ga ik dit jaar nog heel wat euro's spenderen aan een iets uitgebreidere Einstürzende Neubauten-discografie voor mezelf. Wat zeg nu zelf, een groep met nummers zoals "Architektur Ist Geiselnahme" - kan ik anders dan er niet van houden?
En natuurlijk is de muziek pretentieus - maar ik ben dat ook. En dat maakt 'n hoop goed