De eerste drie nummers zijn erg aanstekelijk, en ook gewoon heel goed gedaan.
'Talking' is ook aanstekelijk, maar zoals hierboven al gezegd, het zou zo van Anouk kunnen zijn. Toch wat minder dus.. Al is die gitaarsolo wel lekker.
'Revenge' is ook niet slecht, maar zeker geen favoriet van mij. 'Two Sparks' daarentegen is dan weer op het niveau van de eerste drie nummers, zij het van een heel ander type.
In 'Tommy' klinkt het gitaargeluid een stuk smeriger, maar persoonlijk vind ik dat de stem van de zanger (zoon van Gordon Sumner aka Sting van The Police, wist ik niet..) er niet echt bij past. Maar als je dat wegdenkt, heb je gewoon een heerlijk, duister nummer. Vooral rond minuut 3 krijgen we een lekker tussenstuk.
Over 'Humanoid' heb ik hier nog niets gelezen, maar dat is toch ook weer een lekker nummer.
In 'Zero' klinkt de zang inderdaad erg Sting, maar het nummer klinkt ook gewoon erg The Police, vind ik. Leuk, rustig tussendoortje, in tegenstelling tot de andere nummers dan toch, meer niet.
'Russian LSD' heeft z'n titel niet gestolen, het nummer wijkt af van de rest van de nummers. Het nummer begint heel erg rustig, relaxed zelfs, maar barst dan toch uit na iets minder dan 3 minuten in lekker gitaargedrein. Gewaagd maar geslaagd, zou ik zeggen!
'Denied' is een leuke afsluiter, begint rustig, ingetogen zelfs, en ontvouwt zich op geheel eigen manier tot een wederom leuk in het gehoor liggende rocksong.
Een plaat met over het algemeen leuke rocksongs, en dan nog zoiets als 'Russian LSD', daar teken ik voor!
3,5 sterren