Ed Harcourt verdient meer luister
Tot nu toe heeft het grote publiek nog weinig kennis gemaakt met Ed Harcourt, terwijl de kritieken over het algemeen een positief verhaal rondstrooide. Volgens mij doet alleen Gerard Ekdom (3FM) regelmatig z’n best om daar verandering in aan te brengen. Waarschijnlijk zal het met het nieuwe album Lustre (z’n vijfde) niet anders gaan.
Ed stated on his official MySpace blog that he recorded the album with producer Ryan Hadlock in Snohomish County, Washington, saying of Lustre: "It's got horns, violins, howling, mellophones, the Langley sisters, barks, whistles, hell I even sung down by a creek in the middle of the night." (bron:
myspace.com/edharcourt)
De Engelsman Ed Harcourt (1977) heeft reeds 13 singles uitgebracht met nauwelijks een hitje als resultaat. Geïnspireerd door grote namen als de Beach Boys, ELO en Tom Waits gun je de man toch een breder gehoor. Singles als She Fell Into My Arms (2001) en Visit From The Dead Dog (2006) hebben die potentie toch zeker.
Lustre is rijk geïnstrumenteerd. Ik krijg de indruk dat Harcourt veel zelf bespeeld, maar ik hoor hem op de piano toch het liefst. Vooral als het lyrisch wordt tot aan het melancholische aan toe met een bombastische arrangement. Dan is volgens mij Harcourt op z’n best.
De nieuwbakken vader Harcourt heeft er voor gekozen zijn huiselijke beslommeringen op muziek te zetten. Zoals in het nummer Fears Of A Father. Het gezin Harcourt staat dan ook in z’n geheel op de hoes afgebeeld.
Alles bij elkaar is Lustre een pastiche van mooie muziek die het verdient, zo zegt de albumtitel reeds, om geluisterd te worden. Uit de teksten kan echter worden opgemaakt dat hij 'lustre' gebruikt in de betekenis van 'glans'. De glans die hij ontdekt in de ogen van zijn kind.
Het nummer Do As I Say, Not As I Do mag wat mij betreft door de Heer Ekdom net zolang gedraaid worden totdat het een echte grote hit wordt. Een beetje pluggen kan geen kwaad.
Tekst overgenomen van cd-recensies.nieuwslog.nl.