Everliven Sound - Freedom II (2010)

Met El Da Sensei, John Robinson en met name C-Rayz Walz hebben ze goede gastartiesten weten te strikken. Denk dat dit een aardig zomers-albumpje kan worden.

Solo vind ik de beide heren vrij weinig aan, maar samen op een door The Beatnikz geproduceerde plaat halen ze het beste in elkaar naar boven. Dit album klinkt - zonder dat het heel anders is dan haar voorganger - weer erg fris.

En gaat na wat meer luisterbeurten al snel vervelen, helaas...

Jammer. Hier keek ik wel naar uit. Binnenkort ook maar eens beluisteren.

Ik weet niet precies waarom, maar ik vind dit op dit moment gewoon een vervelende plaat. De beats zijn niet slecht, de heren van Everliven Sound ook niet, maar toch heb ik geen moment het gevoel dat ik plezier heb bij het luisteren hiervan. Nerges ook maar iets wat een beetje in de buurt komt van Freedom I. De plaat leek ook uren te duren. Ik hoop dat hij groeit wanneer ik hem in de toekomst nog eens zal beluisteren, maar ik voor nu geef ik gewoon een dikke 2*, en dat is natuurlijk zéér teleurstellend omdat het eerste deel een van de betere platen was/is van 2008 voor mij.

Na deze reacties nog maar de vraag of ik dit ga luisteren. Toch jammer na de geniale eerste plaat.

Tot twee jaar geleden had eigenlijk nog niemand van het door Cymarshall Law en Skit Slam gevormde Everliven Sound gehoord. Met het verrassend sterke Freedom kwam daar enigszins verandering in, alhoewel de twee nog altijd niet op veel luisteraars kunnen rekenen. De hiphopliefhebber die de plaat wél heeft gevonden kan deze over het algemeen goed waarderen. Nu we twee jaar verder zijn is er voor Everliven Sound nog weinig veranderd: ze het duo trekken nog steeds op met haar vaste productieduo The Beatnikz en de muziek die ze maakt kan wederom het best als luchtig, fris en sympathiek worden omschreven. Daarnaast blijkt ook uit de titel dat Freedom II het best als een vervolg op het debuutalbum kan worden gezien.

Waar het album zich wel onderscheidt ten opzichte van deel één, is het feit dat het qua gastbijdrages een stap professioneler is geworden. Want waar twee jaar geleden Marylou wel degelijk als een sympathieke zangeres overkwam, en Pacewon op zijn beurt veel inzet toonde, heeft Everliven Sound nu met El Da Sensei en C-Rayz Walz gastartiesten van een ander kaliber weten te strikken. Dit neemt echter ook een groot nadeel met zich mee, namelijk het feit dat beide gastrappers de show stelen, waarmee duidelijk wordt aangetoond dat het Everliven Sound-duo nog niet is waar ze moet zijn. Zowel El Da Sensei als C-Rayz Walz is tekstueel een stuk vaster en ze rijgen de zinnen op een heel wat soepelere manier aan elkaar, maar ook het gemak waarmee ze de beat in hun macht hebben is in groot contrast met de gastheren zelf.

Op nummers waar louter de Everliven Sound-heren te horen zijn, weten ze hun gebreken wel te verbloemen. Op de lichtzinnige ritmes die The Beatnikz produceert, passen de zoetgevooisde stemmen van beide rappers namelijk uitstekend. Maar ook het Jamaicaanse accent dat zowel Skit Slam als Cymarshall Law bezit zorgt voor een aangename reggaevibe, waardoor de maatschappijkritische- én de feelgoodboodschappen oprecht overkomt. Dat ze tekstueel gezien maar moeizaam hun punt kunnen maken en de luisteraar niet tot nadenken kunnen zetten - wat ze wel degelijk proberen, getuige de teksten die bijvoorbeeld over de economische crisis gaan - moet daarom ook maar voor lief worden genomen

Een echte groei hebben Cymarshall Law en Skit Slam dus nog niet doorgemaakt, en eenzelfde conclusie kan worden getrokken als het om The Beatnikz gaat. De twee voorzien het gehele album weliswaar van een innemend geluid, maar het is niet zo dat het om geheel authentieke, beroerende beats gaat. Overwegend opgewekte samples voeren de boventoon, waarmee met name de liefde voor diverse hoge geluidjes is te horen. Echt variërend is het duo hier niet in, waardoor je relatief snel het idee krijgt dat je naar een herhaling aan het luisteren bent.

En dus lijkt het erop dat de tijd heeft stilgestaan voor Everliven Sound en The Beatnikz en had Freedom II net zo goed de debuutplaat kunnen zijn. Maar aangezien dat laatste niet het geval is, komt de plaat nu in plaats van dynamisch soms wat onbeholpen over. En dat is toch echt een doodzonde, aangezien er op Freedom II wel degelijk genoeg valt te genieten.

www.hiphopleeft.nl

heey hoe hebben jullie de plaat al geluisterd zoek hem al waar ik ehm kan pindakazen,?

rustug

Ik heb het album via www.hiphopleeft.nl en ik denk MJ ook.

Ik ook ja, oftewel: via connecties en daarom zijn wij heel stoer (ik wat stoerder dan R&P uiteraard).

ow owk dr is dus nog geen link,
dan wacht ik nog wel ff..

Jij was al veel eerder stoer maar pas maar op dat ik je niet inhaal.

Is deze niet de moeite waard om uit te checken Ik vond hun eerste althans erg vet, had er zelfs niet eens op gestemd. Net terug geluisterd en blijft vet, maar deze valt dus tegen, jammer maar goed dat bespaart me de luisterbeurt dan teminste...

Hun eerste plaat was geweldig, hun solo werk heel matig. Nu zijn de Beatniks ook matig en dan merk je dat niet de mc's maar de producers (Beatniks) de eerste plaat hebben gemaakt..