Heel ferm plaatje, die ons een mix van synthpop/krautrock/indietronics voorschotelt. En dat het smaakt.
Het album opent al met de topper "Burnt Sienna" en zet zo gestaag die lijn door. Heel melancholisch, maar hoopvol geluid. Het schuift allemaal zacht voorbij. Als een rij 'schapenwolken' op een zonnige lenteavond, juist voor de schemering invalt en de lucht zijn paarse tint krijgt. Je kan dit plaatje trouwens omkeren en de gehele setting verplaatsen naar de lente-ochtend en ook dan blijft het gevoel kloppen. Dus ook aan te raden voor de ochtendmens!

Bij momenten is deze collaboratie niet schuw van experiment, maar het blijft allemaal op dezelfde dromerige, zachte flow drijven.
De synths zijn geweldig (voor wie ervan houd) en refereren duidelijk naar grootheden uit de krautrock: Moebius, Roedelius,