Tja...hoe moet ik dit album in hemelsnaam beoordelen? Neal Morse vind ik een goed voorbeeld van een artiest waarbij je niet naar de teksten moet luisteren. Had hij in het Chinees gezongen, dan had ik dit een mooi album gevonden. Helaas voor mij heeft Neal zich tot het Engels beperkt en dat levert bijvoorbeeld deze teksten op:
We were of one mind
Fellowship divine
All creation came
We lived to praise his name
And we walked his way
In the cool of the day
Op dat moment waan ik me op een EO Jongerendag met bijbehorende "hallelujah"kreten
. Waarom maakt Neal Morse geen gewone teksten en moet iedereen het licht zien? Daarnaast is het rijmelarijgehalte van de teksten hoog. Uiteraard wordt het album in stijl afgesloten met een grote boodschap:
One heart
One voice
One love
One spirit
On our knees with open arms with worship in one spirit
Make us one
Precious Father
Make us one
Make us one
Make us one
Toch heb ik dit album op 4* staan, aangezien ik de bijbehorende muziek wel goed uitgewerkt vind. Daarbij worden de lange nummers afgewisseld met gevoelige ballads, die ik goed kan hebben (ik houd niet zo van ballads). Mijn persoonlijke favorieten zijn The Creation en The Separated Man, die vol heerlijke progmomenten zitten. Ook het meerstemmige Author of Confusion vind ik wel aardig (een beetje oldschool zoals Gentle Giant of Yes).
Wie Spock's Beard en Transatlantic goed vindt, kan deze cd uiteraard blind aanschaffen. Maar wees als atheïst gewaarschuwd voor de duidelijk aanwezige heilige boodschap