Venetian Snares - My So-Called Life (2010)

Samples: Planet Mu Records

Mwoa, mwoa, een beetje een 13 in een dozijn plaat van Snares. Ik hou toch van het iets meer serieuze werk (WITBOAS, My Downfall, HCCBU).

Dit zijn (want hij heeft al meer soortgelijke albums gemaakt) een beetje van die hak-op-de-tak platen waarbij de samples je om je oren vliegen. Het is eigenlijk meer komisch dan dat het echt gaaf is.

Dit alles zeg ik overigens na alleen de samples gehoord te hebben, het hele album heb ik nog niet gehoord, maar daar heb ik nu ook niet zoveel haast mee.

Trouwens wel leuk om het bekende Hajnal, flink door de gehaktmolen gehaald, nog eens terug te horen.

Klinkt allemaal wel erg jaren negentig, totaal niet origineel dit. Die breaks heb ik al honderden keren gehoor.
Wel gave samples trouwens, dat dan weer wel.

Af en toe lees ik de Oor nog wel eens en dan vooral de cd recensies. Omdat ze deze plaat zo goed vonden heb ik het maar eens een kans gegeven, helaas want dit is echt zo slecht, de man moet maar eens op zoek naar een nieuwe drumprogramma voor zijn computer want dit is echt achterhaald.
Als dit begin jaren negentig uit was gekomen was het vast heel heftig geweest maar tegenwoordig is dit eerder lachwekkend.

Nu hoorde ik laatst toevallig "Goodbye9/Hello10" en dat klonk toch eigenlijk nog wel als Snares op volle toeren. Maargoed, dat schijnt dan ook gelijk het beste nummer van het album te zijn.

Verrassend of vernieuwend is het echter natuurlijk allang niet meer. Ik ben benieuwd of hij ooit nog weer eens een nieuwe richting inslaat (en dan bedoel ik niet de reggae toer, want dat was ook niet bepaald een succes).