Jamey Johnson - The Guitar Song (2010)

Jamey Johnson zingt country niet zoals de countrysterren van tegenwoordig zingen.
Gelukkig maar, want deze artiesten met hun overgeproduceerde tot popsongs getransformeerde zogenaamde countryliedjes hoor je tot vervelens toe de hele dag hier in Amerika.
Deze man gaat terug naar de roots, zeg maar de stijl zoals de outlaws Waylon Jennings en Hank Willems Jr zongen.
Hij begint steeds meer bekendheid te krijgen en wordt door liefhebbers van roots country op handen gedragen. Ik heb het geluk gehad, dat hij toevallig op mijn pad kwam toen ik in Clarksdale, Mississippi verbleef. Zijn optreden was het beste op countrygebied dat ik ooit gehoord heb.

De klassieke outlaw met zijn passie, soul en (Nashville producers) onafhankelijke geest waren een must voor Waylon Jennings en andere outlaws. In de jaren zeventig en tachtig ontdekte ik deze stijl en sindsdien voel ik mezelf ook een outlaw. Puur voor het plezier schrijf ik ook regelmatig "outlaw country songs".
Met zijn album, The Guitar Song, bewijst Jamey Johnson dat eerlijke, authentieke country muziek nog steeds leeft.
Deze dubbel cd is een verademing vergeleken met de glad geproduceerde nummers die je tegenwoordig op de radio hoort.

Deze dubbel cd is verdeeld in twee sets - The Black Album is gepassioneerd, donker en stemmig, terwijl de White Album de zon laat schijnen met positieve en " verlossende" geluiden. Jamey Johnson laat hiermee zijn handelsmerk eerlijkheid en passie horen.

The Guitar Song is meer dan alleen het nieuwste album van een van de meest veelbelovende artiesten. Het is een product van een man die de countrysoul trouw blijft.

Jamey Johnson lijkt zo langzamerhand een beetje de 'Tool' van de Country muziek te gaan worden,want als je het tribute album voor Hank Cochran uit 2013 niet meerekent is de dubbel cd The Guitar Song van drie jaar eerder zijn laatste wapenfeit.
Wel een imposant wapenfeit want dit in een Black en White gedeelte onderverdeeld album bevat in totaal 25 nummers die alles bij elkaar ruim één uur en drie kwartier duren.En niet alleen in speelduur maar ook in kwaliteit want veruit het merendeel van de songs zijn erg goed en liggen wat betreft stijl in het verlengde van die op That Lonesome Song,de fantastische voorganger van dit album.Nadat ik The Guitar Song op flink wat autoritten uit de speakers heb laten knallen zijn Lonely at the Top,Poor Man Blues,Can't Cash My Checks,California Riots,Macon en Front Porch Swing Afternoon mijn voorlopige hoogtepunten van het album maar dat zal de komende tijd nog regelmatig gaan verschuiven.
Wat wel vaststaat is dat Jamey Johnson in het bezit is van een prachtige en krachtige stem en muzikaal een mooie outlaw country stijl hanteert waarbij de teksten een grote meerwaarde vormen.
Echt veel verschil tussen de zwarte en witte kant hoor ik niet maar voor het totale resultaat maakt dat niet veel uit,dat is gewoon erg goed.
Hopen dat Jamey Johnson dat binnen niet al te lange tijd nog eens kan herhalen,we wachten tenslotte al zo lang.