Kijk eens aan waar een topic op deze site al niet goed voor is, omdat ik dit album nu al een paar keer in lijstjes in het topic
De MuMe "Zwarte" Album Lijst Deel 5 de jaren 90) ben tegen gekomen het album zelf ook maar eens aan een luisterbeurt onderworpen. (Spotify is in dit soort gevallen best handig, zeker als je het gewoon over de "normale" stereo installatie kunt laten spelen).
Dit album was mij tot op de dag van vandaag totaal onbekend, de naam Lewis Taylor zweeft nog ergens heel vaag in mijn hoofd, maar had er totaal geen associaties bij. Nu dus wel een mijn eerste associaties zijn Maxwell, D'Angelo, R. Kelly (in zijn beste dageen), een vleugje Prince en Massive Attack op de achtergrond niet de minsten zou ik zo zeggen.
Vreemd dat ik het album nooit eerder op het spoor ben gekomen want het past zeer zeker wel in mijn straatje. Vind het een buitengewoon sterk album dat laveert tussen de des tijds populaire Nu-Soul en Trip-Hop aan de ene kant en de Funk/Rock aan de andere kant. Zeer krachtige en kundige getuigenis van 's mans kunnen. Lewis Taylor is (of moet ik zeggen was) een multi talent dat des tijds niet op waarde is geschat en ook heden ten dagen gebeurt dat dus nog niet, (blijkbaar geliefd en bekend bij een zeer select gezelschap dat zich rijk mag prijzen dat ze hem wel kennen en op waarde schatten).
Hoewel dit album dus al bijna 20 jaar oud is klinkt het helemaal niet gedateerd, als het vandaag de dag uitgekomen zou zijn zou het zeker niet misstaan tussen die recente albums van o.a. D'Angelo, Curtis Harding, Prince en Anthony Hamilton om er maar eens een paar te noemen.
4.5* voor deze ontdekking, ga mij maar eens wat verder in deze Lewis Taylor verdiepen de komende tijd, en snel ergens een fysiek exemplaar van dit album zien op te snorren voor in de platenkast.