Kijk eens aan, even hele andere koek dan de koek die we kennen van El-P. Maar ook deze koek weet te smaken. Nu drop ik de koekmetafoor.
Wat wel herkenbaar is, is de drang van El-P om zo nu en dan wat vage shizzle uit te brengen. Daar valt dit zeker onder. Maar vaag kan leuk zijn. En deze vaag is zeker leuk. Bijna geschifte instrumentaties, zonder dat het ook maar ergens naar de wansmaak toe drijft. Sterker nog, hoewel ik ze eerder nog geschift noem, ze zijn ook behoorlijk subtiel. Soort van contradictie. Heerlijk. Daar hou ik wel van. En Camu Tao? Past perfect met zijn vakkundig wazige zang bij de instrumentatie. Soms lekker echoën. Soms uit de bocht vliegen. Altijd passend.