Ik kan trebremmit alleen maar bijtreden in deze: het eerste nummer is ronduit saai te noemen. Oeverloos gepiel dat nergens heengaat. Niet dat dat moet, maar als het blijft trappelen, dan graag met wat meer spanning aub.
Nummer 2 is al iets beter, alhoewel dat het nummer over halfweg ook al inzakt als een soufflé die koude lucht heeft gevoeld. Ik zelve voelde hierbij niet veel, of het moeten de krampen in mijn teen geweest zijn van het teveel krullen.
Het is inderdaad Piiros die een klein beetje aan de Pharaoh Overlord die ik keigoed vind doet denken. Een beetje breed uitwaaierende gitaarpsychedelica zoals ook bv Earth die goed kan maken. Ook de vertrouwde sound is merkbaar.
Oké, voor Pirros halen ze nog de 2*, maar met de rest kan ik simpelweg niets.
En ik hoop dan ook dat ze tegen hun volgende plaat terug in een grote ketel psychedlische wonderdrank vallen, gekruid met repeterende monsterriffs waar ze een patent op hebben.
Maar goed, iedere band heeft recht op een regelrechte stinker in hun oeuvre. De joker van Pharaoh Overlord is bij deze ingezet.