Bedenkelijke toevoeging van mij deze Nico Muhly, die de meesten wel kennen door zijn samenwerking met artiesten als Björk, Antony, Grizzly Bear, Bonnie 'Prince' Billy, Sam Amidon, zijn Sufjan Stevens project 'Run Rabbit Run' en Jónsi.
Waarom dan bedenkelijk? Dit zijn toch salonfähige artiesten op musicmeter? Jazeker, maar de muziek die hij zelf op album zet (er staan er meer op de site) neigt wel heel erg naar modern klassiek en dat mag er niet op. Toch is dat etiketje ook niet helemaal ladingdekkend, want termen als avant-garde, home listening, soundtrack en zelfs ambient zie ik ook wel eens voorbij schieten.
Voordeel van de twijfel voorlopig dan maar en mochten anderen daar anders over denken dan kan de hele Muhly discografie alsnog van de site gehaald worden.
Het album zelf is aan de kant best pittig terwijl het ook goed vertoeven is met al deze dwarrelende klanken die haast dialogen lijken te vormen met elkaar. Je moet er voor in de stemming zijn en het is nu niet per direct een aanbeveling als je houdt van zijn orkestrale bijdragen aan genoemde artiesten.
Ik zou zeggen: probeer het gewoon eens!