Naast het eerste deel is dit veruit de beste in de reeks.
Exotisch, gelaagd en contemplatief - precies zoals je al enkele decennia van Kitaro mag verwachten. Maar zoals ik al schreef bij het eerste deel, komt Kitaro met deze Ku-Kai reeks sterk terug na een hele reeks wat meer 'westers' klinkende albums.
Dit gaat diep -het is haast 'scheppende' muziek te noemen- en dit mooie vierde deel geeft hoop voor wat betreft eventuele volgende albums.
Een jaar en een dag na mijn vorige bericht kan ik alleen maar concluderen dat zo'n wonderlijk album is dat met het verstrijken van de vergankelijke tijd alleen maar mooier wordt...
Aha, Kitaro. De grootmeester van subtiele, indrukwekkende en soms bombastische muziek. Heb nog aardig wat in mijn platen en cd kast staan van hem. Ken zijn laatste albums niet. Mss toch weer eens verandering in brengen.
Let op de nuancering 'soms' en de zin 'ken zijn laatste albums niet'... Blijft overeind dat ik dit album dus niet ken en het daar wellicht niet op van toepassing. Slaat dus vooral op het oudere werk. Kojiki hakt er zo nu en dan (soms) behoorlijk in. Ga op zoek naar de subtiele en ingetogen Ku-Kai serie. Ben benieuwd.