Piano die dit album opent en ik ben al verkocht.
On Earth a Wandering Stranger Was I Born is voor mij al reden genoeg om te beseffen dat dit helemaal mijn ding is.
Voeg daar de engelen-achtergrondzang (Sufjan Stevens; iemand?) aan toe in een nummer als
Leave the World to Those Who Care en ik ben dan ook echt voor 100% verkocht. Dat niet alleen: het klinkt zo lekker dramatisch allemaal. Niet voor niets kunnen we op zijn MySpace lezen dat hier de termen 'Folk / Experimental / Klassiek, Opera en Zang' opgaan. Dat klassieke moeten we denk ik in het pianospel zoeken (Erik Satie zou een mooie referentie kunnen zijn) en de opera.... nou ja, die achtergrondzang dan die ik zo leuk omschrijf met de term engelen (alhoewel er toch een nummer is waarin gezongen wordt dat ze niet bestaan). Folk hoor ik terug in de manier van zingen door Liam: ik hoor er een echo Elliott Smith in terug.
Opmerkelijk dat ik niet eerder van deze artiest heb gehoord omdat dit niet zijn debuut is. The Empty Heart of the Chameleon en Our Secret Lies Beneath The Creek (Tell-All) gingen Dislocatia al voor.
Dislocatia zou ook op kunnen vallen vanwege de Cat Power-cover
Cross Bones Style (van het album Moon Pix).
Voor mij is het toch vooral die combinatie van zijdezachte Elliott Smith-achtige folk die hier fraaie toevoegingen krijgt in de vorm van dwarrelende violen (ik kan soms Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows niet uit mijn hoofd krijgen terwijl dat toch duidelijk anders is), de al eerder genoemde achtergrondkoortjes, klokkenspel en toch zeker ook die piano.
Tel daar bij op dat er soms wat vervreemdende songstructuren aan worden toegevoegd (
Morton Feldman Holding Notes for Eternity is eigenlijk best vermoeiend) en je hebt een spannend album van een artiest die zeker niet iedereen zal aanspreken maar ongetwijfeld velen weet te boeien en daar is zeker wat voor te zeggen.
'Een beetje vreemd, maar wel lekker' zullen we dan maar weer eens van stal halen.
Uit te proberen door liefhebbers van: Elliott Smith, Sufjan Stevens, Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows, Othon, The Irrepressibles, Erik Satie.
O ja: die randjes op de hoes horen erbij mocht u soms twijfelen