menu

Jim Kirkwood - They Walk Amongst the Stars Like Giants (2010)

mijn stem
4,00 (1)
1 stem

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Dark Age

  1. Born to the Purple (18:35)
  2. By the Sacred Light of G’Quan (22:43)
  3. If You Go to Z’ar Dum, You Will Die (20:44)
totale tijdsduur: 1:02:02
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
4,0
CorvisChristi (crew)
Het was alweer een tijd geleden dat ik uitgebreid stil heb gestaan bij het veelomvattende muzikale werk van Jim Kirkwood. Uiteindelijk vond ik het weer eens tijd worden om eens wat uitgebreider stil te staan bij één van zijn vele albums. Die eer viel dit keer te beurt aan They Walk Amongst the Stars Like Giants.

They Walk Amongst the Stars Like Giants is geïnspireerd op de Amerikaanse SF-serie Babylon 5, waar Jim Kirkwood een grote fan van is. Hoewel ik de serie van naam ken, heb ik er nooit wat van gezien, maar het schijnt (als je van SF houdt), zéér de moeite waard te zijn. Diverse citaten, zoals de titel van het album, schijnen direct uit de serie te komen.
Ondanks deze verwijzing, wil ik me puur op de muziek richten en daar draait het in dit geval natuurlijk om.

Sluimerend en geheimzinnig begint "Born to the Purple". Na ruim 2 minuten volgen kloppende geluiden die klinken alsof een gigantisch wezen op de hemelpoort (of die van de hel?) aan het bonken is, totdat een bombastisch Vangelis-achtig stuk zijn intrede doet en vrij snel weer verdwijnt. De sluimerende, ruimtelijke klanken doen vervolgens meteen weer hun intrede totdat even later een langzame sequence-sectie langzaam maar zeker op gang komt. Vanaf dat moment begint het nummer meer en meer tot leven te komen, alhoewel Jim het vooral in de eerste sectie heel kalmpjes aan doet. Het is vooral de manier hoe Jim op een kalme en geduldige wijze de muziek steeds rijker en intenser laat klinken, zonder over-de-top te gaan. Na de negende minuut wordt het ritme strakker en lijkt de muziek meer aan kracht toe te nemen. De sequence-sectie wordt ook steeds levendiger. Totdat rond de 16de minuut de kloppende geluiden weer te horen zijn en het zg. Vangelis-stuk weer z'n intrede doet, waarmee op een sublieme wijze dit nummer wordt afgesloten.
Al met al is dit sterk materiaal, waarmee Jim bewijst dat hij ook met meer behoudend synth-materiaal goed voor de dag komt. In ieder geval is "Born to the Purple" een overtuigende opener.

"By the Sacred Light of G'Quan" begint al net zo sfeervol als het vorige nummer, alhoewel e.e.a. vanwege de collage van klanken, wat exotischer lijkt te klinken. Het dromerige karakter, wat door de wir-war aan fluit- en vioolklanken vermengd met wat gezang, zich alleen maar versterkt, werkt zowaar rustgevend. Jim laat je als het ware in een extase komen en neemt hiervoor ook alle tijd. En dan volgt de eerste sequencer zich vanaf de achtste minuut, die al snel bijval krijgt door een andere. De structuur heeft zich gevormd en de muziek begint nu echt tot leven te komen. Dit zorgt voor een onderhoudende luistertrip zoals alleen Jim Kirkwood die kan schetsen, alhoewel ook dit nummer erg behouden blijft klinken. En dat is niet altijd de gewoonte van Jim, die vaak genoeg de neiging heeft om het gaspedaal in te trappen. Wel lijkt het tempo vanaf de zeventiende minuut ietsje meer omhoog te gaan vanwege de sequence-sectie die als het ware los van de grond komt. Ook her en der wat bombast zorgt ervoor dat ook dit nummer wat meer spierballen krijgt. In ieder geval is het meeslepend en mooi materiaal wat ik hier voorgeschoteld krijgt. Ook is hier toch wel redelijk goed te horen hoe Jim sterk is beïnvloedt door de muziek van Klaus Schulze, één van zijn belangrijkste inspiratiebronnen.

Met een venijnige, korte klap begint "If You Go to Z’ar Dum, You Will Die". De toon is direct een stuk donkerder, ja zelfs diabolisch te noemen. Een bizarre vloedgolf aan helle-klanken spoelen over mij heen, maar dit is van korte duur: na een plotselinge, korte stilte is er een eenzame fluit te horen, die wordt gevolgd door een hele mooie, toegankelijke sequence-sectie. Heel apart is het wel. Alsof je plotseling ontwaakt uit een koortsdroom en beseft dat je je in een onbezorgd, vredig oord bevindt. Wat dat betreft is het best knap te noemen hoe Jim zijn muziek het ene moment nog duister en het andere moment vreedzaam kan doen laten klinken, zonder dat het geforceerd klinkt overigens...
Toch gaat de muziek vanaf de negende minuut heviger en zorgwekkender klinken, alsof het toch niet helemaal pluis is in het anders zo vredige oord. Alsof ik me opeens realiseer dat ik toch in Z'ar Dum ben en ieder moment kan sterven. Help!!
En aangekomen bij de tweede helft van het nummer is het écht dekking zoeken, aangezien Jim nu wel zijn muzikale tanden laat zien. Een flink stukje bombast in de beste Vangelis-traditie gaat op een gegeven moment samen met een messcherpe synth-solo zoals ik die alleen van Jim Kirkwood ken. Een boost in de sequence-sectie geeft het nummer ook nog wat meer kracht, ondanks dat de fluitklanken die er tegelijkertijd te horen zijn, probeert e.e.a. weer in het gareel te krijgen. Uiteindelijk lukt dit, aangezien de sequencer langzaam verdwijnt en we weer terug zijn in het bekende, vredige oord. Of is dit slechts schijn? Aangezien de laatste 2 minuten toch een voorspelling van angst, dood en vernietiging laat horen....

En zo eindigt dit wederom zeer verdienstelijke Kirkwood-album. De muziek is wellicht niet zo donker en intens als op veel andere van zijn albums. Het zijn die dreigende en onrustbarende kenmerken binnen zijn muziek die me vooral heel erg aanspreken. Echter zijn die dus minder vertegenwoordigd hier, wat overigens het album er niet minder om maakt. Het bewijst gewoon hoe vindingrijk Jim Kirkwood is in het schrijven van goede muziek waar ook duidelijk een handelsmerk in te horen valt. Of zijn muziek nou kwaadaardig klinkt of niet.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:48 uur

geplaatst: vandaag om 07:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.