Het label (CBS) verraadt waarom dat niet gebeurd is. Nazareth zat in die dagen, net als de andere bands die je noemt, bij het toenmalige Phonogram, en in die tijd was het nog gebruikelijk dat een LP-compilatie uitsluitend acts van één enkel platenlabel bevatte. Pas met Arcade kwam daar verandering in.
Alfred Lagarde, naar wiens Beton-uur deze compilatie natuurlijk genoemd is, sloot een deal met CBS en dat resulteerde in deze alleraardigste verzamelaar, die voor mij destijds deels bekend werk bevatte, maar ook bands waar ik nog nooit van gehoord had. Allemaal releases uit de jaren '77 t/m '79, de tijd waarin mijn muziekkennis als tiener, ook op het hardrock-vlak, zich snel uitbreidde.
Volgens mij was deze LP destijds vrij goedkoop te scoren, in elk geval voor een dubbelaar, en het gaf me dan ook de mogelijkheid om kennis te nemen van een staalkaart van wat toen speelde in de hardrock-scene. Metal zou ik het niet willen noemen, die term kwam pas enkele jaren later aan de oppervlakte met de NWOBHM.
Het is een plaat die, achteraf bekeken, toch wel van behoorlijke invloed is geweest op mijn muzikale vorming. Ook ik liep toen weg met Styx, Kansas, Journey en Toto (raar dat die laatste er niet op staat trouwens, want ook uitgebracht door CBS, maar misschien toen al te soft bevonden?), maar ontdekte hierdoor ook Judas Priest, Aerosmith, REO Speedwagon, The Tubes en zelfs Les Dudek, Frank Marino en Trillion, waarvan ik (veel) later nog materiaal zou aanschaffen.
Fijne, hoewel toch wat wisselvallige verzamelaar. Ik heb de LP om onverklaarbare redenen niet meer in m'n bezit, maar als ik 'm in goede staat zou tegenkomen voor een zacht prijsje - wat allerminst ondenkbaar is - zou ik hem weer in huis halen, alleen al uit sentimentele overwegingen.