Samenwerking tussen Bob Devereux (voor zover ik weet poëet en kunstenaar) en Clive Palmer (banjoist van the Incredible String Band)
Het concept is als volgt: een banjo, zo af en toe een doedelzak, zang van Palmer, en verhalen en gedichten van Devereux. Tezamen geeft dit een magisch, verlaten gevoel. En verlaten zijn ze, gezien het feit dat mijn bericht het enige gezelschap is. Hoewel, laat ik dat beter zeggen: tezamen, maar niet tegelijkertijd. Als zang en het verhalende afwisselend plaats vinden, vullen zij elkaar aan, maar tegelijkertijd zitten ze elkaar echter in de weg. Gelukkig wisselen ze genoeg af, wees niet gevreesd.
Tja, verlaten zal 't blijven, misschien maakt dat 't ook wel mooi. De moeite waard om te luisteren, gij verlatene en verwaalde die dit ooit lezen zal.