Ongekend talent.
Een boeiend album van een Griekse bandlid van Aphrodite's Child die het grote publiek niet wist te bereiken. Iets wat Roussos maar vooral Vangelis wel wisten te bereiken. Voor deze muzikant geheel onterecht. Deze man showt goed werk. Hij krijgt uit de gitaar een lekkere sound. Dit klinkt zeker bekend en lijkt wel op meerdere bands van in die tijd. Maar zijn sound is heel best en ik vind het goed in 't gehoor liggende muziek.
In het begin bij And I Cry zit ik al te twijfelen welke kant 't op gaat. De titel zegt iets heel verdrietigs maar dat is het dus helemaal niet. Hij heeft nummers goed en melodieus uitgewerkt. Soms zat ik zelfs een beetje aan de Beatles te denken. En zijn stem is ook prima. Die heeft hij al vertoond in het zeer bescheiden Aphrodite's Child hitje Break. Zig-Zag is het enige instrumentale nummer, die trouwens ook meer dan een prima sound bevat. Do It vind ik zelfs een best Funky sound bevatten. En dan komt het korte Saving Grace. Een wat rustige song van 1 minuut 56 die enkel piano bevat. Het lijkt 666 wel. In dat album waar je ook het drukkere All Seats Were Occupied hoort en als afsluiter het rustigere Break.
Jammer dat het album zeer moeilijk te vinden is. Ik vond dit een zeer fijn te beluisteren album en geef simpelweg de volle mep. Omdat ik eenmaal simpel ben.
5,0.