Het regent de laatste tijd korte albums van zo'n half uur. Voor mij meestal geen reden tot gezeur, want liever kort maar krachtig dan albums die maar doorgaan waardoor de glans duidelijk minder wordt.
John Vanderslice heeft al aardig wat albums op naam staan en ik had er tot op heden nog nooit van gehoord. White Wilderness zou mijn aandacht ook niet getrokken hebben als er geen toevoeging op had gestaan, namelijk 'with the Magik*Magik Orchestra'.
Negentien leden van dit gezelschap, o.l.v. Minna Choi, namen dit album in 3 dagen live op samen met Vanderslice.
De wat zachte croonerstem van John Vanderslice bevalt me goed (ik heb wel wat met deze stijl) en dan ook nog eens ondergedompeld in het warme bad waar Choi verantwoordelijk voor is......tja, dan mag de term 'zwieresque' (ooit zo leuk gevonden door musicfriek) weer van stal gehaald worden en laat dat nu een genre zijn waar ik al een behoorlijke tijd erg warm voor loop en wat maar niet verveelt.
Het album doet me erg denken aan The Divine Comedy en dat is wederom een pluspunt. Ook Badly Drawn Boy schiet een enkele keer door mijn hoofd.
White Wilderness is een elegante plaat: liefdevol, hartverwarmend en zeer aangenaam om naar te luisteren.
Hiermee is de eerste verrassing dit jaar voor mij een feit. Niet zo overdonderend als vorig jaar The Irrepressibles, maar wel een blijvertje vermoed ik zo