“It's cold as a motherfucker out here.”
Meer uitleg omtrent deze plaat staat op de wiki-link,
Beat the Boots - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org en op deze link,
FZ discography - globalia.net. Dit is de achtste plaat uit een collectie van 8 albums onder de naam “Beat the Boots”. Bij Piquantique gaat het om opnames van Frank Zappa & The Mothers of Invention op 21 augustus 1973 in Stockholm, Zweden. T' Mershi Duween komt van een ander optreden (Roxy, Los Angeles 1973).
Geen idee heb ik wat de albumtitel betekent maar ik zie wel de aanwezigheid van de violist Jean-Luc Ponty op deze bootleg. Veel liveopnames zijn er niet van hem op Zappa gerelateerde albums. De eerste maal treedt hij op de voorgrond tijdens Redunzl. Opmerkelijk is tevens dat het om vijf instrumentale nummers gaat en dat Dupree's Paradise maar elf minuten duurt, ik heb langere en saaiere versies gehoord. Het zal nooit één van mijn favoriete nummers worden, ook al omdat er veel “gefreak” gebeurt. Ik kan maar geen samenhang ontdekken tot halverwege het nummer, misschien lag het aan de koude? Father O'Blivion (met drumsolo van Ralph Humphrey) bevalt mij iets beter.
Virtuositeit van de verscheidene groepsleden lijkt hier “the word for tonight” te zijn in een bootleg geluidskwaliteit. Je kunt moeilijk zeggen dat er geen variatie zit in de muzikale genialiteit van de Snor, maar ik hoor hem liever zingen in “echte songs”, wat dat laatste ook moge betekenen. Dit ga ik niet gauw meer afspelen. Dat was dan Beat the Boots voor mij, weldra zet ik mijn tanden in de tweede box Beat the Boots.