Nu ik deze cd inmiddels 2 dagen in huis heb kan ik alleen maar beamen wat ik al eerder zei. Een verrassend sterke comeback die volstrekt buiten welke trend dan ook staat, al zijn invloeden van progressive, rock, jazz en zelfs punk ('In Babelsberg') duidelijk waar te nemen. De punk-invloed is geen toevallige, aangezien VDGG als zo'n beetje enige van de bands die grossierden in complexe, symfonische nummers nog respect afdwong bij diverse figuren uit die stroming - Johnny Rotten heeft destijds al de band genoemd als inspiratie en geprezen om hun compromisloze houding t.o.v. de muziek die ze maakten.
De eerste cd bevat 6 nieuwe liedjes, die zich prima kunnen handhaven tegenover hun oude materiaal, ondanks het feit dat hun beste vroegere werk nergens geëvenaaard wordt. Dat wordt echter ruimschoots gecompenseerd door de overgave en het overduidelijke plezier waarmee gespeeld wordt. Ook het feit dat de basistracks live in de studio zijn ingespeeld helpt het gevoel van spontaniteit te versterken. De tweede cd bevat een tiental improvisaties waarin met name de jazz-kant van de band de ruimte krijgt - zónder overigens jazz te zijn. Ondanks het feit dat deze improvisaties natuurlijk geen afgeronde stukken zijn met een kop, een midden en een staart zijn ze prima beluisterbaar, omdat de band zo goed op elkaar ingespeeld is dat er hoe dan ook interessante soundscapes ontstaan. En de vrijheid die de improvisatie-vorm toelaat wordt met alle acht handen ruimschoots aangegrepen, niks is onmogelijk.
Persoonlijk hoop ik dat deze nieuwe cd de groep eindelijk de bredere erkenning gaat brengen die ze zonder twijfel verdienen en dat het een aanleiding vormt om hun vroegere werk in de herwaardering te brengen (
Godbluff anyone?
).