Best wel te pruimen bij momenten deze plaat. Maar willen ze alstublieft die fluit achterwege laten. Ik kan er niets aan doen maar bij het horen van zo'n lieftallige fluit krijg ik visioenen van naakte, rondhuppelende hippies met bloemen in het haar, bomen knuffelend terwijl ze ook nog eens een macrobiotisch potje koken die ze dan bij maanlicht aan de god van de liefde offeren.
Brrr, shivers down my spine.
En nochthans is deze doomy rock imo niet gediend met dit soort associaties. Vooral als weet dat het hier inhoudelijk zeker niet allemaal peis en vree is. Tekstueel gaat het wel heel dikwijls over black magic, Germaanse mythologie e.d. en misschien daarom die fluit.
Enfin, bij momenten goed tot heel genietbaar. Maar die fucking fluit doet ze de das om.