For All We Know - For All We Know (2011)

Een bijzonder goed album wat met elke draaibeurt groeit. Mooie diversiteit aan nummers met een geweldig goede zanger. Wudstick kan niet alleen rappen maar brengt ook goede rock zang.

Van Nederlandse bodem, iets waar we trots op mogen zijn. Mooie prog-rock van het melancholische soort en niet van dat zenuwachtige tjakka gedoe. Nummers zoals "Out of Reach" gaan nooit vervelen. Goeie!

'Out of Reach' is inderdaad een song waar Nederland trots op mag zijn. Voor de rest moet ik het nog een paar keer beluisteren, denk ik, maar de eerste indruk is alvast positief.

Een paar weken terug het Metal Album van de Week.
Na de eerste keer luisteren vraag ik me nog steeds af wat dit met metal te maken heeft, maar verder is dit een fijn album. Ik zal het de komende tijd nog een paar keer gaan draaien.

Ik kan het met bovenstaande eens zijn. Als beoordeling für sich in het MAVDW scoort deze dan ook niet veel punten voor mij.

Erg gevoelig gemaakte progrock die me doet denken aan Porcupine Tree en de modernere Anathema. Jolie is een goed uithangbord voor de band, maar met Within Temptation heeft dit 0,0 te maken. Melancholische, maar pakkende en luchtige nummers met mooie refreinen. De muziek is ook met veel emotie gezongen en gebracht. Achterin had best een nummertje 'geschrapt' kunnen worden, maar deze onderneming is van hoge kwaliteit vind ik.

Ik vind dit ook totaal geen metal, maar wel gewoon goeie, onderhoudende progrock. Een goeie zanger hebben ze ook, maar wat vooral belangrijk is, is de kwaliteit van de composities. En die is goed. Niet hoogstaand, gewoon goed. Een plaatje dat ik niet zo gauw beu kan worden, vermoed ik. 'Out of Reach' vind ik het sterkste staaltje op deze plaat, maar ook het lange 'Down on My Knees' weet te charmeren.

3,5 sterren

Na de eerste luisterbeurt had ik twee grote bedenkingen: is dit “metal” én is dit album niet te recent om in de topic Het Metal Album van de Week te verschijnen? Wat doe je hiermee? De oogkleppen afzetten en onbevangen luisteren naar een aardige rockplaat.

Acht keren heb ik dat gedaan met aandacht, een aantal bijkomende keren tijdens het werk. Het ging wel maar het is zo licht verteerbaar, het is als voor de eerste maal een vegetarische lasagne eten, ongetwijfeld lekker maar als carnivoor moet ik mijn vlees hebben.

De voor mij interessantste stukken waren Busy Being Somebody Else en Out of Reach (inderdaad een klassenummer). De andere nummers zijn hapklaar en laten bij mij niet evenveel indruk na buiten hier en daar aardige momenten.

Ik had hier juist graag meer zenuwachtig tsjakka tsjakka gedoe gehoord . Maarja. Ik zal het eens beoordelen zoals het is. Maar daarvoor eerst nog een extra keertje luisteren. Tot nu toe, een 3.

Bij Out Of Reach moest ik eerder aan Simon Le Bon (Duran Duran) en David Sylvian (Japan) denken.
Wel een mooi nummer trouwens.

Ik moest in het begin even omschakelen, het is inderdaad niet echt een metal album en ik had eigenlijk wat anders verwacht haha, maar goed, dat is niet erg. For All We Know brengt progrock en doet dat aardig, ik vind het alleen nergens echt spannend worden. De zanger is ok, doet hier en daar denken aan de zanger van Sylvan. Muzikaal kabbelt het wat voort. Aardig, maar niet meer dan dat.