Zonde. Natural History is een meesterwerk (elk nummer op dat debuutalbum is raak qua tekst en muziek, het is superorigineel en -authentiek en toch heel erg catchy en poppy en het geluid is prachtig en bijzonder). Self-titled is vervolgens heel mooi en spannend, het is een album dat heel goed in elkaar zit, met veel muzikale afwisseling en avontuur. Toch is het minder ongrijpbaar en puntig en bijzonder dan het debuut en daarom gewoon net ietsje minder. Toch had I Am Kloot met die 2 eerste platen, twee hele goede in handen, die in sommige opzichten elkaars tegenpolen waren. Deze derde (die qua stijl en sound wel heel erg veiligjes tussen die eerste 2 inligt en daardoor veel minder op zichzelf staand is) is echter te genant voor woorden. Het gevaar dat bij deze band altijd op de loer lag, maar die ze steeds op zeer eigenzinnige wijze wisten te omzeilen; namelijk vervallen in stoffige retro-romantiek, heeft ze op dit album de das omgedaan, vermoord en uitghold, in stukken gezaagd en verkracht. Neem dat openingsnummer ''No Direction Home''. Bluh
Zó'n geforceerde poging tot een spannend begin, het is om treurig van te worden als je er even over nadenkt, want het is uiteindelijk echt 10 x helemaal nix. Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, zo roept Coincidence (mijn favoriete song van deze plaat) heel mooi de spanning van het vorige album op en natuurlijk is er meer moois te beleven, het blijven natuurlijk talenten. Maar bij elkaar zijn deze liedjes echter erg weinig overtuigend en verdient het niet een plaats te hebben in het tot dan toe zo mooie oeuvre van deze band. Als dat maar ooit goedkomt..... Want ik hou van deze band!