Hendrik68
John Fullbright moet nog 21 jaar worden als hij op 17 februari 2009 dit album opneemt voor een live publiek in The Blue Door in Oklahoma City, gewapend met alleen piano, harmonica en gitaar. Dit is tevens zijn debuut als solo artiest. Hij speelt een aantal songs die 3 jaar later op zijn studiodebuut ook terug te horen zijn, zoals Moving, Satan and St Paul, Jericho en All the time in the world. Onlangs opende hij tijdens Take Root nog met All the time in the world en dan is het mooi om de ontwikkeling te zien die hij in de loop der jaren heeft doorgemaakt. Hoewel zijn songwriterschap van begin af aan al niet ter discussie staat is zijn stem op dit album nog een beetje jongensachtig. Dat is ook niet zo raar op je 20ste. Maar tijdens Take Root kon je zien dat hij een kerel is geworden met veel meer zelfvertrouwen en power. De versie van All the time in the world zal velen die het meemaakten in Groningen nog lang bijblijven.
Fullbright speelt tijdens dit live concert ook 2 nummers die we op het dit jaar verschenen Songs terug kunnen horen. All that you know en High Road dat hij al op zijn 18e schreef. 2 fantastische ballades. Het al bijna even mooie Blameless hoorde ik vorige week verrassend terug op het ook al zo mooie debuut van Kelley Mickwee.
De sound op dit live album is veelal bluesy van toon. Die sound heeft hij op zijn laatste album grotendeels laten varen, maar live maakt hij er maar al te graag gebruik van. Want hoewel Songs als album een stuk volwassener en completer is lijken de songs van dit live debuut en From The Ground Up live juist iets beter te werken. Daarom verwacht ik in de toekomst zeker nog een knallend bluesalbum. En dan bedoel ik echte blues en niet van die populaire blues met ellenlange gitaarsolo's.