After Forever - Prison of Desire (2000)

Een hoop meligheid en pogingen tot het mengen van klassieke muziek met metaal. Staan toch een aantal erg sterke songs op, en de grunts zijn ook goed te pruimen hier. 3,5*

Muzikaal best een aardig cdtje. De grunts zijn van een normaal niveau. Alleen dat vrouwe stemmetje werkt me enigszins op de zenuwen.

Dit debuutalbum blijft mijn favoriete After Forever album. Dit komt waarschijnlijk vooral door de klassieke elementen, die de band in latere albums wat los heeft gelaten en die vervolgens door Epica opgepakt zijn. Daarbij vindt After Forever een mooie balans tussen de wat rustigere en snellere gedeeltes, waarbij goed de spanning opgebouwd wordt (bijv. bij Yield to Temptation). Niet dat het het niveau Opeth bereikt, maar ik blijf door de wisselingen wel geboeid luisteren.

Ook zijn de grunts duidelijk verstaanbaar en vind ik de zang van Floor bij dit album en Decipher door het klassieke geluid leuker om naar te luisteren dan bij de latere albums (hoewel ze op die albums als zangeres wel gegroeid is).

Tot slot vind ik de opbouw van het album goed in elkaar zitten. De intro vloeit mooi in het eerste nummer over en ademt meteen een klassieke sfeer uit. In het middendeel wordt er wat extra gas gegeven om vervolgens met wat rustigere nummers af te sluiten.

In vergelijking met soortgelijke albums als die van Within Temptation, Epica, Nightwish e.d. vind ik Prison of Desire de meest genietbare: 4*.

Prima debuut van AF, en een prettige kennismaking met Floor. Wat hebben we toch een boel goede (gothic) zangeressen in Nederland.

Ijzersterk debuut.

Ik heb altijd al van gitaargeluid gehouden, maar dit was de plaat die mij steeds meer liet verdiepen in de goth metal, dankzij deze plaat dus kwam tristania,WT enz enz, en kwam erachter dat ik de goth metal prachtige muziek vond, daarom zal ik deze plaat altijd blijven waarderen, ik hou niet zo van het latere A.F werk, maar kan er best meedoor als het moet!!! debuut en meteen voor mij de mooiste plaat 4*

De zoon van mijn beste vriend is nogal erg in Gothic en aanverwanten en alzo heb ik dit van hem gecopieerd. Als bijna vijftiger niet voor de hand liggend, maar ik moet zeggen, slecht vind ik dit absoluut niet. Niet dat ik er natuurlijk meteen geweldig wild van word, op mijn leeftijd word je niet zo gauw nog ergens op slag wild van, of het moet een geheel onbereikbare adembenemende blondine met oneindig lange benen zijn...

Het gitaarwerk doet me verdomd sterk denken aan dat van Pink Floyd's David Gilmour...

3 sterren toch hoor! Ook al vind ik het gitaarspel nogal jatwerk...

***

Gilmour??? Leg uit....

Gewoon luisteren, dan hoor je het - tenminste als je Pink Floyd's muziek een beetje kent...

Die ken ik zeer goed... ik ben een enorm fan van Gilmours gitaarwerk, en dan met name zijn werk uit de periode 1968-1980. Zijn vloeiende melodieuze spel is ongeevenaard en heeft niets te maken met wat AF hier laat zien. Zij spelen van die snelle agressieve metalriffjes en al helemaal geen melodieuze uitgesponnen solo's zoals in Echoes, Shine On, Breathe, Wish You Were Here etc. waar Gilmour zo bekend om is geworden...

Dus... leg uit als je wil.. ik volg je echt niet.

Ik hoop dat ik dit album niet aan het verwarren ben met een ander gecopieerd Gothic achtig album van Marc's zoon... zou me verwonderen, zo veel heb ik er niet gecopieerd van hem... enfin, ik herbeluister en mocht ik me vergist hebben (???) dan hoor je het zeker - privépost denk ik - ik ben nu de nieuwste Prince aan het herbeluisteren en herbeluisteren, sorry, kan nu effe niet.

Ik denk wel dat je in de war bent met een andere band.. misschien The Gathering.. ook een Nederlandse female fronted gothic band met de nodige Pink Floyd invloeden..

Haha ik weet niet wat jou aanvulling wil zeggen maar...

Ik bedoel eigelijk dat ik helemaal niks kende in het goth metal genre en deze cd was eigelijk het eerste album wat ik ooit hoorde wat dus in de goth metal viel, en IK vond dit gewoon prachtig, niks hard gitaarwerk gewoon wegdroom melodien, met enorm goede en meeslepende zang van floor, toen heb ik alles afgezocht en afgevraagd naar nog meer,en heb toen ook nog veel meer ontdekt,,,Tristania, Within temptation, Theatre of tragedy, Sins of thy beloved, mijn favoriet allertijden: *PENUMBRA* enz enz...En toen het internet dus toegankelijk was voor mij thuis,heb ik tientallen maar dan ook tientallen goth metal bands ondekt tot de dag van nu... is lang geleden maar ben er nogsteeds dol op!!! En dat allemaal dankzij deze cd, als ik toen de tijd deze cd niet had beluisterd , waren de zaken heel anders geweest,en dat zou zonde zijn, want de goth metal is gewoon prachtige muziek!!!!!

Goede gothic metal plaat, mijn favoriete After Forever-plaat.
Die opener levert me bij tijd en wijle nog kippenvel op.

Decipher was ook nog wel een sterke plaat, mede door de betere productie, maar daarna werd het snel minder helaas.

4 sterretjes in ieder geval voor dit sterke debuut.

De enige AF CD die ik heb en wat voor een! Een krachtig debuut waarvan ik niet eens wist dat het een debuut was omdat het allemaal meteen zo'n eigen sound heeft. Toch merk je dat Mark Jansen erbij zit omdat ik toch op dit album Epica invloeden tegenkom maar dat is logisch omdat Mark de oprichter is van Epica nadat hij uit AF ging. Nu eens over de CD:
De opening is een zeer geslaagd iets en geeft het geheel gelijk een erg donkere maar mooie sfeer waarna het overgaat in Leaden Legacy, een van mijn favoriete nummers op het album die meteen ook het eerste Embrace That Smothers deel is. De zang van Floor is werkelijk fenominaal en komt geweldig uit op dit nummer door de klassieke sfeer. En wat zingt deze dame met gemak zo krachtig hoog! De rest van de CD bevat eigenlijk gewoon een goed stel nummers waarvan Follow In The Cry ook een groot favoriet bij mij is net zoals Inimical Chimera en Beyond Me (met Sharon den Adel). Zeer overtuigende CD met als enig minpuntje dat sommige nummers wat korter gemogen hadden zodat ze wat krachtiger hadden geklonken, maargoed we hebben het over een debuut en die zijn niet zo vaak gelijk perfect. Deze dus (bijna) wel!

Destijds luisterde ik nauwelijks naar After Forever, maar het is natuurlijk wel een band waarvan het talent zich in de loop van de jaren duidelijk heeft gemanifesteerd. Zo hoor je de stijl van Mark Jansen hier al in terug en Floor Jansen is ook direct nadrukkelijk aanwezig. Toch zet ik dit nog steeds nauwelijk op, de klik met After Forever is er op een uitzondering na gewoon nooit echt gekomen.

Sterk debuut. Floor is een fantastische zangeres, meer opera dan haar zussen in soortgelijke bands. De grunts zijn goed te doen en muzikaal steekt het prima in elkaar. Ik krijg er soms een Ayreon gevoel bij.