Gelickte, ultracommerciele r&b, discofunk. Maar erg goed, energiek en vol overtuiging ingespeeld. Geproduceerd door Lenny White en Larry Dunn van Earth, Wind & Fire.
Lenny White wilde eens wat anders dan ingewikkelde en heftige jazzrock en startte deze band met wat vrienden. Het resultaat mag er wezen en was ook heel succesvol. Zowel de singles als de albums verkochten goed.
Lekkere funkgitaartjes, dikke (slap-) basslijnen, stevige 16/16-hihat gestuurde drums. En een leger aan zangers en zangeressen om over liefde en het leven te zingen. En shit wat kan die Barry Johnson bassen zeg.
De plaat sluit af met de instrumentale funker Tropical Nights waar gitarist Eddie Martinez ook lekker los kan gaan.
Zit maar eens stil met deze plaat. Misschien wel wat gedateerd, maar ik vind dit soort r&b/funk lekkerder dan de geprogrammeerde versie van post-1990.