lennon schreef:
In de 80's waren veel maxi singles mooie verlengde uitvoeringen van de songs zelfs. Toen de 90's begonnen was dat helaas in de meeste gevallen over, en werd de song compleet ontleed, kreeg een weinig betekendende beat mee, en hop daar was de mix.
Op deze plaat zet die trend zich ook wat in, hij komt dan ook uit 1991, dus dat klopt wel.
Such a shame is compleet verkracht door zo'n 90's beat waar James Brown doorheen schreeuwt. Past totaal niet.
Au, dat lijkt me bij nummers van deze band inderdaad wel allervreselijkst....
Je hebt gelijk: 12 inch mixen uit de jaren tachtig waren vaak alleraardigst omdat het meestal verlengde versies waren, met hier en daar wat toegevoegde elementen, die in elk geval de compositie en de ziel van het nummer intact lieten.
Eind jaren tachtig, begin jaren negentig sloeg die tendens radicaal om, met de vreselijkste, soms echt onherkenbare resultaten, alsof de DJ's zichzelf centraal wilden stellen en niet de artiest in kwestie (wat natuurlijk ook precies het geval was).
Ik heb deze wel eens in de platenzaak zien staan en had de indruk dat het dezelfde mixen waren als op die 12 x 12 Original Remixes CD, die ik zelf ook bezit. Dat zijn fraaie uitvoeringen die wat toevoegen aan de originelen. Als deze verkrachtingen (ik heb ze zelf nooit gehoord, maar ben niet van plan op YouTube te gaan zoeken) zonder medeweten van de band zijn gemaakt, is dat idd een klerestreek van EMI.
Ik zou er gaan 1 ster aan willen toekennen, maar dan moet ik 'm beluisterd hebben. Dat kan ik gezien de voorgaande commentaren echt niet opbrengen...