menu

Do Make Say Think - Goodbye Enemy Airship the Landlord Is Dead (2000)

mijn stem
3,90 (68)
68 stemmen

Canada
Rock
Label: Constellation

  1. When Day Chokes the Night (6:39)
  2. Minmin (8:23)
  3. The Landlord Is Dead (5:39)
  4. The Apartment Song (3:52)
  5. All of This Is True (7:47)
  6. Bruce E Kinesis (3:40)
  7. Goodbye Enemy Airship (12:37)
totale tijdsduur: 48:37
zoeken in:
avatar van herman
4,0
Van de platen van DMST (alweer een band van Constellation Records met kartonnen hoesjes!) is dit wel de meest rauwe, denk ik. Instrumentale gitaarrock met zo af en toe een stevige uithaal en een vleugje jazz.

4,5
Vindt dit toch wel het beste album van Do Make, een band die je gewoon live moet zien!

3,5
mooie post rock met veel jazz invloeden, overigens is deze plaat erg lekker om te luisteren voor het slapen gaan door dat het heel rustig is en kalm is, maar daar zit dan ook meteen weer het probleem dat er eigenlijk niet echt naar climaxen word toe gewerkt.
de mooiste nummers zijn Goodbye Enemy Airship en The Landlord Is Dead
3.5*

avatar van Brains
Erg mooie opbouwende muziek. Deze weet me net iets meer te grijpen dan & yet & yet. Denk dat 't komt omdat deze meer een duistere sound heeft. Als herman's gedachte dat dit het meest rauwe plaatje is van DMST waar is, dan denk ik dat ik dit hun beste ga vinden.

4.0*

avatar van hoi123
3,5
Hoewel het genre postrock op Musicmeter ondertussen bij velen ongeveer dezelfde status heeft gekregen als gabbermuziek, moet ik zeggen dat ik eigenlijk best wel benieuwd was toen dit album mij door Misterfool werd getipt in een zeker topic. Het genre heeft bij mij namelijk weliswaar ook enigszins aan populariteit ingeboet, maar dat is ook omdat ik gewoon al vrij lang niet de moeite gedaan heb om een nieuw album in het genre op te zoeken. Dat zou het probleem wel eens kunnen zijn met postrock: neem vijf albums met het postrockplakkertje en je bent voor een hele lange tijd verzadigd.

Een kleine angst was dan ook wel dat Do Make Say Think de gaten van het genre voor mij niet meer zou kunnen opvullen, dat de uitbarstingen niet meer zouden overtuigen en de opbouw van de nummers niet meer zou verrassen. De vrij fenomenale opener When Day Chokes the Night lijkt echter wel gemaakt te zijn voor mensen met deze angst: alle zorgen om clichématigheid worden vakkundig weggevaagd. Het gitaarloopje dat het hele nummer wordt aangehouden klinkt niet overdreven apocalyptisch, maar eerder juist door de nonchalance onheilspellend en bovendien geeft het plotselinge drumspasme het nummer een ongelooflijk verrassende lading mee. Voeg daaraan de paniekerige blazers toe aan het einde (denk aan uw plaatselijke op hol geslagen fanfare of anders aan Radiohead op hun National Anthem) en het is duidelijk dat de kritiek hier niet te vinden valt in voorspelbaarheid.

Waarin wel? Nou, aan de ene kant een beetje aan het feit dat de band naarmate het album vordert steeds nét iets minder interessante melodieën uit hun mouw schudt en de nummers daarom, ondanks hun inventieve opbouw, steeds nét wat minder overtuigen. Bovendien is de schepping van een sfeer, toch één van de factoren die postrock voor mij zo'n fijn genre maken, jammer genoeg vrij afwezig - bij tijd en wijle klinkt het geheel eerder als een (weliswaar erg geslaagde) jamsessie van een band in een muziekruimte. Daar is natuurlijk vrij weinig mis mee, maar het hier en daar voorkomende gebrek aan een duidelijke sfeer laat het album wel wat minder tot de verbeelding spreken en daardoor wordt de luisteraar dus ook minder in het geheel getrokken. Anders gezegd wordt de focus hier wat mij betreft soms iets te veel gelegd in de spannende muzikale wendingen, ten koste van mooie melodieën en sfeerschepping.

Gelukkig wordt deze formule soms zo geweldig toegepast dat mijn algehele oordeel niet laag uit kan vallen: zo is naast het openingsnummer ook het titelnummer een heerlijk paniekerige trip (inclusief de trompetjes!) die bovendien zijn overweldigende indruk in een nóg kortere speelduur weet te maken. All of This Is True daarnaast lijdt misschien onder een iets te grote dosis plechtigheid, maar weet dit ruimschoots te compenseren door een verdomd fijn orgelachtig tapijtje en de aangenaam doorratelende drumpartij.

De pareltjes zijn dus vrij makkelijk eruit te plukken bij deze postrockerd en als dit gezelschap iets minder vaak voor het jammen (wat mij betreft nog steeds één van de meest verdorven uitvindingen in de muziekgeschiedenis) was gegaan, was ik waarschijnlijk echt door alles gegrepen. Maar goed, je kan niet alles willen.

avatar van Arrie
hoi123 schreef:
Hoewel het genre postrock op Musicmeter ondertussen bij velen ongeveer dezelfde status heeft gekregen als gabbermuziek

Ik vind gabbermuziek eigenlijk leuker.

4,0
Meegenomen uit Frankrijk voor weinig geld, onder het mom 'is het niks , dan weer naar de kringloop'. Daar belandt dit album voorlopig niet, want ik vind het best een prettig album. Naar ik begreep komt deze Canadese groep aan hun naam vanwege repetities in een oud schoolgebouw waar de woorden Do Make Say Thing op de muur stonden.
Het is post rock muziek, wel een container begrip op het gerenommeerde label Constellation. De muziek gaat van rock naar jazz, neo klassiek, het waaiert verschillende kanten op maar blijft instrumentaal.
De gitaar speelt de hoofdrol, met daarbij twee drummers en zachte keyboard klanken. Het album moet opgenomen zijn in een schuur in een desolate omgeving. Het geeft een eigen geluid, ieder akkoord is weer een stap voorwaarts. Knap is dat ze post rock cliche's vermijden, ze gaan hun eigen muzikale weg zeven songs langs. Niet alles is even interessant, soms slaat de verveling wel wat toe, maar het is het beluisteren meer dan waard.
Mooie plaat, die voorlopig zeketr niet vij de kringloop belandt.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:59 uur

geplaatst: vandaag om 10:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.