Hoorde haar voor het eerst tijdens een So you think you can dance aflevering. Daar werd gedanst op The Lonely en ik werd vooral gegrepen door dat nummer. Dus heb direct de lyrics even gegoogled en zo kwam ik op dit album. Op zich wel toevallig, aangezien zij op diezelfde manier is doorgebroken met het nummer Jar of Hearts, maar dan in de Amerikaanse versie van de show.
Dit is ook het eerste album waar ik sinds zeer lange tijd 20 euro voor heb neer gelegd, maar daar heb ik geen cent spijt van. Het is namelijk een erg goed album.
Ze laat zien dat ze een zeer goede songwriter is. De zinnen kloppen, liggen lekker in het gehoor en rijmen over het algemeen erg goed op elkaar. De inhoud van haar teksten is ook zeer sterk.
Ik zal per nummer even aangeven wat ik er van vind:
Bluebird
“How the hell does a broken heart get back together when it’s torn apart?”. Het album begint al direct erg sterk met een mooie openingsvraag en een mooi openingsnummer waarin Christina al direct laat horen hoe goed ze gevoel kan overbrengen.
Arms
Dit nummer vind ik vooral muzikaal erg sterk. Het begint al direct met een leuk gitaartje en een mooie zangmelodie. Haar stem en de zeer mooie opbouw maken het nummer helemaal af.
Bang Bang Bang
Ik moest aan het begin wat wennen aan de drukkere nummers zoals deze. Maar ook dit is gewoon een goede song. De drum/bass combi aan het begin en gedurende de coupletten vind ik erg lekker klinken en in het refrein laat Christina even lekker weten dat ze wat frustraties heeft…
Distance
Zeer mooi nummer over twee mensen die elkaar niet durven te vertellen wat ze echt voor elkaar voelen. De opbouw is schitterend en de tweede (mannelijke) stem maakt het nummer nog mooier en voller.
Jar of Hearts
Uiteraard een schitterend nummer. Met veel gevoel gebracht. De bridge en het refrein die daar op volgt is echt schitterend met een geweldig mooi opbouw en uithaal vol gevoel.
Mine
Dit vind ik veruit het minste nummer van het album. Is tekstueel en melodieus in het refrein niet erg sterk, maar het is vooral de drukke muziek waar ik me het meest aan stoor.
Interlude
Ik denk dat de overgang van Mine naar Penguin iets te drastisch was en dat ze daarom dit muzikale stuk er tussen heeft gestopt, zodat Penguin beter tot haar recht komt.
Penguin
Het is misschien ook maar goed dat ze die interlude hier voor heeft geplaatst, want daardoor ben je al een beetje gewend aan de rustige sfeer van Penguin. Dit was niet een nummer wat me direct greep, maar na vaker luisteren ben ik dit enorm gaan waarderen. Het cleane geluid van de gitaar in combinatie met haar prachtige stem is echt een traktatie voor het oor.
Miles
Lekker uptempo nummer. Ze laat hier zien dat ze erg goed is om zinnen goed rijmend aan elkaar te koppelen waardoor je een lekker klinkend geheel krijgt. Echte meezinger. Al zal ik dat maar niet al te hard doen…
The Lonely
In 1 woord: Schitterend! Je kunt dit nummer op twee manieren interpreteren, maar in beide gevallen is ze op het moment van zingen niet meer samen met haar geliefde en dit weet ze met ontzettend veel gevoel over te brengen. Schitterend.
Sad Song
Deze titel kon natuurlijk ook niet ontbreken op dit album... De pre-chorus (de “I wish I wasn’t” stukken) en de uptempo bridge zijn de meest sterke stukken van dit nummer.
Tragedy
Ik hou van nummers met een enorme mineur-stemming zoals deze. Maar bij zo’n titel kun je ook niet echt anders verwachten… Als je echter goed naar het nummer luistert dan zul je waarschijnlijk ook tot de conclusie komen dat ‘tragedy’ misschien toch een ietwat overdreven term is voor de liefdesverdriet die ze beschrijft. Maar… toegegeven… ze geeft dit in het eerste couplet eigenlijk zelf al toe.
Om een lang verhaal kort te maken, ik ben enorm blij dat ik dit album dit jaar aan mijn collectie heb mogen toevoegen!!
