Lil' Slim groeide op in de
17th Ward van New Orleans, waar ook Fiend - destijds onderdeel van Big Boy Records en later van No Limit - vandaan kwam. Slim trad op in clubs samen met U.N.L.V. en Soulja Slim (later ook No Limit) en kwam in contact met de gebroeders Williams via Mannie Fresh nadat deze hem had zien optreden. Dankzij Slim zitten we tegenwoordig ook opgescheept met het fenomeen Lil' Wayne; Slim was namelijk zijn buurman en ontdekte de jonge Wayne op 11-jarige leeftijd toen hij stond te rappen op een feestje.
In tegenstelling tot PxMxWx maakte Lil' Slim weer echte bounce. Waar een bounce-act als U.N.L.V. het vooral had over de vrouwen, ging het bij Slim om de shoutouts naar andere
"wards" - tekstueel ook een groot onderdeel van de bounce. Ook Slim wist dit onderwerp op geen enkele manier op een leuke en verfrissende manier te brengen, al hielp het wel dat hij qua raps begaafder was dan zijn collega's van U.N.L.V. The Game Is Cold is ook nog eens het eerste Cash Money-album waar Birdman zijn opwachting maakt en werd tevens opgenomen in diens keuken. Destijds ging de 5 Star Stunna nog schuil onder de naam B-32, wat stond voor Baby with the 32 Golds.
En als je bounce zegt, wat zeg je dan nog meer? Triggerman-beat, ja. Die is hier dan ook weer veelvuldig te vinden: ik tel vijf tracks met dezelfde sample. Lil' Slim is nog best een vermakelijke rapper en met een stel fatsoenlijke beats zou het allemaal best te verteren zijn - dat geldt overigens ook voor de heren van PxMxWx - maar Mannie Fresh leunde hier nog teveel op het succes van de vorige platen en andere platen uit de regio die uitgebracht werden door concurrerende labels. Iets wat de kwaliteit van de muziek niet ten goede komt.