menu

Air - Air Raid (1976)

mijn stem
4,00 (3)
3 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Why Not

  1. Air Raid (12:02)
  2. Midnight Sun (7:10)
  3. Release (16:34)
  4. Through a Keyhole Darkly (7:22)
totale tijdsduur: 43:08
zoeken in:
avatar van Ataloona
4,0
Air is - wat mij betreft - één van de sterkste jazzcollectieven ooit op plaat vastgelegd. Bestaande uit een trio voortgekomen uit de Chicago AACM-beweging bestaande uit saxofonist Henry Threadgill, bassist Fred Hopkins en percussionist Steve McCall. Drie innovatieve muzikanten die niet voor elkaar onderdoen. Geen centrale leider (al neigt Treadgill daar wel erg naartoe), maar drie aan elkaar gewaagde muzikanten die allen de ruimte krijgen om te excelleren, te improviseren en te soleren op composities van Henry Threadgill.

Het concept van Air Raid is hetzelfde als het concept van zijn voorganger - Air Song. Vier composities, ik noem het maar suites, die ieder hetzelfde doel hebben, namelijk het accentueren van één solo-instrument. Deze solo-instrumenten worden bespeeld door Treadgill en bestaan onder andere uit altsax op het titelnummer en Midnight Sun, fluit op Release en tenorsax op Through a Keyhole Darkly. De muzikanten hebben zich door dit concept laten inspireren door het uitgaansleven in New York (waar ze rond de opnames van dit album woonden) en vooral door de nieuwe dingen die ze daar zagen in onder andere jazzclubs. Daarmee mengden ze eigenlijk contemporaine kamermuziek, moderne dans (Threadgill musiceerde hiervoor aan de Columbia-universiteit van Chicago), freejazz en Threadgill deed eigenlijk de lijn tussen deze genres vervagen, zoals wel meer aanhangers van de AACM deden.

De fundering van dit album komt bij Steve McCall vandaan die met zijn percussie compleet aanvoelt waar Treadgill met zijn solo's heen gaat (niet vreemd aangezien zij al vrienden waren sinds highschool). Tevens roffelt McCall zelf ook nog lekker aan in een heerlijke drumsolo op Release. Het knappe van Air is dat zij alles omtrent de compositie zelf improviseerden en het nog goed en bedacht kunnen laten klinken. Zo ook bassist Hopkins die er de ene na de andere complexe ritmes tegenaan gooit zonder iemand uit balans te brengen, maar ook zonder het geforceerd moeilijk te laten klinken. Treadgill is - zoals gewoonlijk - in meestervorm en laat zijn muzikaliteit en veelzijdigheid zorgvuldig horen op de verschillende solo's op de verschillende instrumenten.

Wederom stelt Air niet teleur en het is op Air Raid gewoon weer genieten van deze drie klasbakken. Bizar goed en tijdens het luisteren kan een moment van verbazing gewoon niet ontgaan. Dit is simpelweg fantastisch.

4/5

Gast
geplaatst: vandaag om 21:02 uur

geplaatst: vandaag om 21:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.