J.J. Cale - Shades (1981)

J.J. Cale, wat moet je daar nu nog van zeggen. wars van alle ontwikkelingen, wars ook van glitter en glamour zoals dat wel eens rond de muziekscene hangt. Liever een beetje muziek maken op de verande. Een beetje jammen met de jongens na het avondeten terwijl de zon langzaam ter kimme gaat. Je vooral niet druk maken en al helemaal niet druk laten maken. De dagen rijgen zich eindeloos aaneen terwijl het leven voorbij gaat. Morgen weer een dag. En onderwijl spelen we ff jazzyblues stukkie.
Een paar van de boys? Bill Payne (little feat), Jim Keltner(gerespecteerd studiomuzikant), Leon Russell (voornamelijk van zichzelf), en nog een heleboel anderen.
Hoogtepunten: Carry On, Mama Don't, Love Has Been Gone, maar vooral Cloudy Day, met een mooie melancholieke sax van Dennis Solee.
Ok John, morgen weer? Bij jou of bij mij thuis?

Cloudy Day, werkelijk een prachtig stukje werk van de meester!
4.5* voor dit album

aan de bespreking van indana heb ik niets meer toe te voegen.
Zo is het namelijk!
****

Inderdaad het verhaal van Indiana geeft goed het gevoel weer dat ik krijg bij de muziek van JJ Cale. Dit is zeker opnieuw een goed album van onze vriend. Ouderwets goed. Ook voor mij is het hoogtepunt van deze plaat het erg mooie Cloudy Day....

Wat ben ik blij dat ik deze op uitstekend geconserveerd vinyl heb.
Dat krakerige geeft echt iets extra's bij deze plaat.
Melancholie ten top en dan vooral met Cloudy Day...week vanbinnen...

En vanzelfsprekend flikte J.J. het hier wederom. Eigenlijk is het onvoorstelbaar hoe de man elke keer weer kwaliteit weet te leveren.

Veel uptempo nummers, maar ook langzame, zwoegende nummers. Zeer constant niveau, maar de uitblinkers zijn voor mij 'Carry On' en 'Mama Don't'.

Lang mijn topLP geweest ...
lome happy liedjes & pronkstuk Cloudy Day, de perfecte soundtrack bij een mistroostige dag

Prachtige front cover! Of heb ik teveel Gitanes gerookt? De cover is in ieder geval een beeldcitaat.
Rookte J.J. Cale Gitanes? Serge Gainsbourg en Charles Aznavour wel.

O ja, puik album.

Weer een album vol met het heerlijke laid-back spel van Cale. Aangenaam om naar te luisteren.
Misschien wel een beetje verwend de laatste dagen met het draaien van Cale platen, want deze vind ik tot op heden, de wisselvalligste. Vooral kant A, weet mij niet altijd even veel te boeien. Kant B, echter maakt dit ruimschoots goed, met een prachtige late avond van Cloudy Day.
Maar een -voor mij- mindere Cale, is nog altijd een bovenstebeste.

Misschien toch een van de meest ondergewaardeerde platen van de meester.

Niets nieuws onder de zon voor JJ Cale, maar mooi coherent album dat nergens inzakt en zoals steeds baadt in een heerlijke sfeer. Bovendien staan er een paar van zijn topnummers op: Mama Don't (geweldig nummer om een liveset mee op te bouwen, steeds instrument erbij), Wish I Had Not Said That, de swingende opener Carry On, en het prachtige jazzy Cloudy Day om mee af te sluiten (dit is zelfs loom naar JJ Cale normen, en dat wil wat zeggen ).

Fijne plaat met het mooie "if you leave her" en het lekkere up tempo "what do you ecpect" met als uitsmijter cloudy day.

oei...dan val ik een beetje uit de toon met mijn waardering voor JJ Cale. Ik weet het, hij was al een legende tijdens zijn leven, maar ik hoor blijkbaar niet in zijn muziek wat anderen wel horen. Klinkt wel leuk, maar het kabbelt allemaal maar voort...

Klopt. Cale was geen echt briljant musicus, maar niemand kabbelt zo lekker voort als hij.

o ja, nog een leuke opmerking: ik heb ooit iets van een live-concert van hem gezien dat hij op een ligbed lag te spelen. Da's pas relaxed!

Toen deze plaat uitkwam ben ik een beetje afgehaakt. Ik vond dit album om de een of andere reden minder. Alle los hiervoor had ik trouw gekocht. Later weer aangehaakt, maar deze dus niet op waarde ingeschat. Via dit nu een heerlijk plaatje met een iets andere stijl, voor zover dat lukt bij Cale.....

Mama don't is toch wel ECHT één van mijn all-time-favorites. Wat een heerlijk nummer is dat, met een heerlijke energie!

Zeker weten! Ik was meteen helemaal verkocht toen ik deze versie zag aan het begin van 'To Tulsa And Back'. Heerlijk

Wat had die man toch een geweldige band met heerlijk markante types!

Waarbij wel moet worden aangetekend, dat de samenstelling van "die band" op praktisch elk nummer weer geheel anders is. De geroemde Bill Payne speelt slechts op welgeteld één nummer mee (Runaround en het zelfde geldt voor Leon Russell (What Do You Expect) en James Burton (Pack My Jack). Voorts tel ik acht (8) (!) verschillende drummers op 10 nummers. Toch is het een fantastisch album geworden dat zich gemakkelijk als eenheid laat beluisteren en is ieder nummer op zich naar mijn idee de moeite waard. Ook ik vind Cloudy Day het mooiste stuk, gevolgd door If You Leave Her en Carry On.

Vanmiddag gekocht, gelijk een paar maal gedraaid, en onmiddellijk geconstateerd: prachtplaat.

Hoewel ik J.J. Cale goed vind, snap ik de enorme lofzang niet. Dit album breekt wel voor het eerst een beetje met de voorgangers. Het klinkt af en toe iets anders, maar daarom niet beter. Er is wel een nummer dat er echt bovenuit steekt, nl. 'Cloudy Day'. Daarom geef ik een halfje meer.
3.5 sterren

JJ Cale kan bij mij niet zoveel fout doen en ook dit album is het genieten geblazen.
De stijl is iets wat t.o.v. zijn vorige albums, maar de relaxte jazzy sfeer is goed te behappen.
Album kun je op elk gewenst tijdstip van de dag aanzetten. Ook met visite wil ik soms wel eens de CD uit de kast halen.

"Mama don`t" is voor mij de uitschieter, wat een mooie opbouw heeft en lekker rockt.