Wolves in the Throne Room - Celestial Lineage (2011)

Hier kijk ik best naar uit. Wolves in the Throne Room is een band waar ik al veel goeds over gelezen heb, ik heb de naam ook al eens horen vallen bij een plaat van Agalloch, dus dat moet haast iets voor mij zijn. Misschien eens wat ouder werk opzoeken, in afwachting van de nieuwe plaat.

Inmiddels 2 nummers gehoord, namelijk Thuja Magus Imperium en Woodland Cathedral. Beide weer geweldige nummer. De opener begint heel rustig om daarna in een Black Metal-festijn te gaan van meer dan 10 minuten. Heerlijk!

Ik heb hem inmiddels al tig keer beluisterd, maar het begint me toch een beetje tegen te vallen. Begrijp me niet verkeerd, het is nog steeds een zeer goed album, maar niet briljant. Ik vind het af en toe net iets te toegankelijk/gelikt. Ik mis op sommige momenten net dat ruwe, dat agressieve wat ik bijvoorbeeld zo fantastisch vind op hen eerste en laatste album.

Ik heb hem tot nu toe nog maar twee keer kunnen beluisteren, maar mijn indruk is tot nu toe best goed. Naar mijn idee zijn ze met deze plaat qua sound weer een stapje vooruit t.o.v. hun 'Black Cascade' album.

Inmiddels drie nummers gehoord. 'Thuja Magus Imperium' en de tandem 'Woodland Cathedral'/'Astral Blood'. Dit vind ik erg mooi!

Subterranean Imitation is ook een topper!

Dit lijkt mij leuk, is dit enkel Black Metal?

Nee, dit is niet bepaald 'enkel Black Metal', dit is meer een combinatie van Black Metal met Ambient invloeden. Het heeft ook een iets meeslepender karakter dan gewone Black Metal vind ik. Persoonlijk vind ik dit makkelijker te beluisteren dan de Noorse Black Metal, dit zou ik bijvoorbeeld best tijdens het studeren kunnen luisteren, terwijl ik dat met de traditionele Black Metal meestal helemaal niet kan.

Ja, de ambient-invloeden zijn duidelijk aanwezig. Dit is gewoon erg sfeervol. En mooi. Sterke plaat!

Staat op Luisterrpaal!

Vanavond dan maar eens beluisteren!

Goed idee! Ik vind het een erg sterke plaat tot nu toe, ideaal ook om bijvoorbeeld wat kilometers te lopen. Zo'n nummer als 'Astral Blood' pompt je gewoon vooruit. Klasse!

Goed album, ben alleen bang dat ik een beetje klaar raak met dit genre!!

Heeft deze band een zanger of zo'n schreeuwlelijk? Want met een zanger wil ik hem wel een kans geven dat geschreeuw vind ik altijd maar niks.

Same here.

Het is blackmetal, wat denk je dat je krijgt?

Dit is meer dan black metal. 'Celestial Lineage', de nieuwe plaat van Wolves in the Throne Room (en tevens de plaat die als introductie diende voor mij om de band te leren kennen) heeft me vanaf de eerste luisterbeurt stevig aangegrepen, en heeft me tot dusver niet losgelaten. Een erg dringende indruk laat het werkje na, niet in het minst door de geheimzinnige sfeer die wordt gecreëerd, en het diepe, ijselijke geschreeuw van de frontman.

Zoals ik ergens in een comment van snarf349 las dat deze vent kan knorren, zo voel ik het ook wel aan. Al is knorren misschien niet het juiste woord, het komt toch dicht in de buurt. Ik hoor een heleboel boosheid en frustratie uit de vocals stromen, hetgeen ook aansluit bij het soms loeiende gitaarwerk en de manische drums. Opener 'Thuja Magus Imperium' trapt verrassend af met een soort van kerkkoor (de Latijnse titel doet dat al vermoeden), maar barst dan toch uit in een geweldige maalstroom van black metal epiek. Bijzonder sterk nummer, dat de klemmende sfeer de hele tijd weet vast te houden. Je kruipt echt naar het puntje van je stoel als je het met koptelefoon luistert, en gaat helemaal loos als je het nummer door de boxen van je stereo laat galmen.

‘Permanent Changes in Consciousness’ is een tussenstukje, en hierin zijn de ambient-invloeden die in het werk van deze Amerikanen verweven zijn, duidelijk hoorbaar. Rustig wordt het begin van ‘Thuja Magus Imperium’ weer benaderd, en bovenal is het eigenlijk niet meer dan een aardig tussenstukje. ‘Subterranean Imitation’ zet in, en je bent meteen vertrokken voor een zevental minuten meeslepende black metal, met alle elementen die ik in de eerste twee alinea’s al besprak.

‘Rainbow Illness’ is dan weer een tussenstukje (weer ambient) waar ik verder niet zo heel veel mee kan. Dan is het vooral wachten tot ‘Woodland Cathedral’ begint, dus. Wanneer die song inzet, besef je toch wel wederom dat dit het wachten waard is geweest, en hoor je weer zang die je in een kerkkoor weleens hoort, ondersteund door een mysterieus, illuster sfeertje. Dit nummer is de perfecte inleiding voor dé topper van dit album, namelijk ‘Astral Blood’. Één brok energie, en dat voel je ook meteen. Een perfecte gitaarlijn, die drumroffel die het nummer helemaal op gang brengt en de maniakale vocalen geven de luisteraar zo’n boost dat ie het gevoel krijgt dat hij muren kan verbrijzelen met de blote hand. Vooral niet proberen!

Neen, geniet liever van dit prachtige nummer, zoals ik dat doe, van de intensiteit en inleving, van de vakbekwaamheid ook. Ik luister dit album vrij vaak als ik ga joggen, en als dit nummer passeert, dan krijg ik altijd een energiestoot van jewelste. Het is altijd erg jammer wanneer het nummer dan gedaan is, want daarna loopt het weer even stroef als anders en word ik plots weer moe.

Niet dat het laatste nummer slecht is of zo, maar het heeft wel erg veel tijd nodig om zich op gang te slepen, zonder echt een beklijvende sfeer of indruk na te laten. Verder is het nummer wat trager en saaier dan zijn manische, geniale voorganger, en dat maakt dat er toch nog een kleine smet komt op de prestatie die Wolves in the Throne Room hier heeft neergezet; een erg sterke black metalplaat, maar toch niet de beste die ik dit jaar al gehoord heb.

4 sterren

Wolves in the Throne Room. De naam kende ik al langer, volgens mij hebben ze een keer op Wâldrock gestaan, maar toen heb ik ze niet gezien. Waarschijnlijk wegens het noemen van Black Metal in het programmaboekje, want een paar jaar terug vond ik dat genre echt helemaal niks.
Toen dit Celestial Lineage uitkwam, heeft het een tijdje op de 3 voor 12 Luisterpaal gestaan, en daar heb ik het een aantal keren beluisterd. Na het eerste nummer was ik eigenlijk al verkocht: mooi opgebouwd, sfeervol, maar toch heel intens. Tel daarbij op de vrouwelijke vocalen, die maken het helemaal af. Ik zal alle nummers hier niet langsgaan, dat heeft AOVV voor me al uitstekend gedaan.

Dat sfeervol maar toch intens geldt eigenlijk voor het hele album. De rustige intermezzo’s Subconscious Changes... en Rainbow Illness doen daar niks aan af. Hoewel ongetwijfeld sfeerverhogend bedoeld, werken ze op mij vooral als rustige wachtmuziekjes voor het volgende nummer. Even afkoelen van de intensiteit van het voorgaande nummer.
En hoewel de muziek snoeihard is, werkt het op mij toch ontspannend. Ogen dicht en wegdromen, liefst wat later op de avond, nou ja, in ieder geval als het donker is (wat hier ’s winters al om 4 uur is) met de koptelefoon op. Maar op de een of andere manier werkte deze muziek ook prima om bij te werken hoewel de intensiteit en schoonheid dan iets minder goed tot uitdrukking komt.
Begin december heb ik WitTR live gezien, in een uitverkocht zaaltje voor slechts 150 man. Ik had verwacht dat deze band wel meer mensen zou kunnen trekken, maar dat terzijde. Live werkte de muziek van dit album ook erg goed, hoewel de band maar met z’n drieën was. Ook live was het een kwestie van ogen dicht en wegzweven.

Dit Celestial Lineage is voor mij een van de beste albums van 2011. Ik heb ze op een 2e plek in mijn lijst gezet. Qua stem kom ik hier uit op 4.5*. Van de 7 nummers op dit album doen de korte ambient nummers me niet veel, en het afsluitende Prayer of Transformation is ook niet heel denderend (traag, een beetje saai), maar de rest van de muziek is sterk genoeg om op deze hoge score uit te komen.

4.5*

minder dan zijn voorganger. die greep me bij de strot, deze gaat langs mij heen. en dat kan niet de bedoeling zijn.

Mijn visie is dat deze niet kan tippen aan de voorgangers. Het 2e optreden dat ik van hun gezien heb onlangs, vond ik ook minder. Vrees dat ze het niet lang meer gaan trekken.
Ik zal ze nog eens wat luister-beurten moeten geven terwijl ik aan het fietsen ben, misschien komt het nog wel goed?
Voorlopig slechts 3 sorry.

Blijft veruit hun beste, ook al zijn ze allemaal van bijzonder hoog niveau. Alleen die opener al, wat een enorme bak emotie is dat. Snijdt dwars door je ziel.