menu

Barry Goudreau - Barry Goudreau (1980)

mijn stem
3,08 (6)
6 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Epic

  1. Hard Luck (3:39)
  2. Nothin' to Lose (4:01)
  3. What's a Fella to Do? (4:30)
  4. Mean Woman Blues (3:55)
  5. Leavin' Tonight (3:25)
  6. Dreams (3:31)
  7. Life Is What We Make It (3:11)
  8. Sailin' Away (1:48)
  9. Cold Cold World (4:57)
totale tijdsduur: 32:57
zoeken in:
1,5
Boston minus Scholz. De liedjes zijn in de bekende stijl, alleen ontbreken pakkende riffs en melodieën. Alleen de twee slotnummers zijn de moeite waard.

avatar van RonaldjK
3,5
Al in 1969 speelde gitarist Barry Goudreau samen met Tom Scholz, in 1970 kwam zanger Brad Delp erbij. Ze vormden de groep Boston, dat in 1976 en 1978 miljoenen verkopende albums en singles uitbracht, gekenmerkt door een uniek hardrockgeluid met symfonische kantjes.
Omdat bandleider Scholz een wurgcontract met platenmaatschappij Epic had, besloot deze de groep op pauze te zetten. In 1979 kregen de bandleden te horen dat ze voorlopig vrij waren huns weegs te gaan, omdat hij langdurige onderhandelingen voorzag. Pas eind 1986 verscheen inderdaad de derde Boston, bovendien bij een andere maatschappij.

Goudreau vroeg twee Bostonmaatjes voor zijn titelloze solodebuut, waarmee hij de sound kon voortzetten: zanger Brad Delp en drummer Sib Hashian, de drie zouden eerst Sammy Hagar assisteren op diens single (Sittin' on) The Dock of the Bay. Nieuw was tweede zanger Fran Cosmo, die jaren later bij nota bene Boston zou opduiken. Het door hemzelf geproduceerde resultaat verscheen in augustus 1980.
De composities hadden meestal op een Boston gepast; anderzijds is het aardser, zonder de wijdse Rockmansound en science-fictiongeluiden van Scholz. Precies wat de sobere portrethoes al suggereert. Opvallend is dat de plaat bij "oude platenbaas" Epic verscheen; wellicht heeft Scholz de wenkbrauwen gefronst toen hij dit vernam, misschien was ook Goudreau contractueel aan hen gebonden.

Ik tel vier favorieten: Nothin’ To Lose met fraai gitaarspel, sterke melodieën en zang, het stevige Life is What we Make it, ballade-met-strijkers Sailin’ Away en het midtempo Cold Cold World, dat met zijn koortjes en gitaarlijnen onmiddellijk herkenbaar is.
Soms lijken liedjes gemakshalve uit Goudreaus voorraadkast te zijn geplukt: bluesrock in What’s a Fella to Do met zowaar een mondharmonica aan het einde en Mean Woman Blues; in Leavin’ Tonight klinkt glamrockgroep The Sweet door. Dreams was een radiohitje in de Verenigde Staten en heeft de stijl van Boston minus de opwinding daarvan.

Een leuk tussenstation van Bostons Don’t Look Back naar Third Stage. Barry Goudreau is op streaming te vinden. Als uitsmijter aandacht voor de button die Delp op de achterzijde van de hoes draagt: droogkloterige humor die me deed grinniken.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:13 uur

geplaatst: vandaag om 20:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.