Customs - Harlequins of Love (2011)

Leuk die cover van Why Can't I Be You van The Cure.
Oh nee, toch niet.
Het is de nieuwe single Harlequins van Customs.
Beetje rare mix van alles uit de jaren 80.
Het doet mij teveel aan als een IKEA bouwpakket.
Vanuit de buitenkant ziet het er prima uit, maar uiteindelijk blijkt het allemaal net niet te passen.
Prima om Duran Duran synths met Specials ska te combineren, en de zoveelste Editors-achtige zanger het te laten inzingen.
Ik zou zeggen; doe volgend seizoen mee met My Name Is.....
En overtuig Albert Verlinden dat je de nieuwste Tom Smith bent.
Kans op een finaleplaats om vervolgens weer in de anonimiteit te verdwijnen.
Vervolgens dan het stukje Let It Be in Insanity's Famous Last Words is gewoon zielig.
John Lennon draait zich om in zijn graf, buikpijn van het lachen.
België heeft een muzikaal warm klimaat, daar passen deze sneeuwvlokjes met een slechte kledingssmaak niet goed tussen.

P.S. Nu te luisteren op de luisterpaal, en oordeel zelf.
Misschien overtuigt het U wel.

Mij overtuigen ze alleszins weer niet. Op het eerste gehoor is deze nog slechter dan hun eerste (gewoon omdat ik met Justine toch nog één goed nummer vond, nu zijn er helemaal geen).

Customs zijn helemaal fout. Ze zijn zo goedkoop en cliché en hun teksten zijn simpelweg barslecht, de zanger kan ook helemaal niet zingen en zijn uitspraak is ook al niet veel soeps. Customs lijkt wel een band die een parodie op grotere, meer getalenteerde bands uit de jaren '80 wilt neerzetten, bij wijze van flauwe grap dan.

Ik ben dan wel weer blij verrast! De mix van de eighties sound en de zang behaagd mij wel!

Ik heb het album al sinds vrijdag in bezit en ik moet zeggen: het heeft me aangenaam verrast. De nieuwe sound klinkt ook weer goed.

Voorlopig nog ietsje minder dan hun vorige, maar dit kan misschien nog veranderen, maar een dikke 4 verdient dit album zeker ! Met als favoriete song voor mij Samstag, Im Lido.

Nog beter dan hun debuut, meer variatie, meer vrolijkheid en meer betere songs.
Neen, niet bijster origineel maar hun spelplezier en drive maken dit tot een krachtig album.

Het is heel vergelijkbaar met het eerste album, maar met mindere songs. Het begint nog wel aardig, de eerste vier nummers vind ik zelfs goed. Daarna zakt het niet echt in, maar het weet me ook niet meer te boeien.

Zozo, ze bouwen dus op ironie. Geen probleem, maar dat ze dan ook met die ironie iets goeds afleveren, want dit lijkt echt nergens naar, los van of juist gepaard aan ironie. Die ironie is trouwens erg onduidelijk, want ik lijk dan echt niet te snappen wat ze ermee bedoelen. Ze maken een makke kopie van de jaren '80, maar eigenlijk bedoelen ze er iets helemaal anders mee ofzo... En omdat ze zelf verklaren ironie te gebruiken, moeten ze er maar mee weg komen?

'De mensen snappen ons niet helemaal, dus het is normaal dat ze ons niet goed vinden, maar we zijn dus eigenlijk echt wel heel erg goed.' Is het zoiets dat je wilt zeggen, Cabeza Borradora?

Waar ik tijdens de eerste luisterbeurt van het debuut soms nog opveerde, druk ik bij dit album te vaak op de skip knop. Nee, dit is een slappe hap en ook inmiddels na meerdere luisterbeurten niet overtuigend.

Irritant bandje. Ik heb niets tegen hun muziek op zich (middelmatig), maar wel tegen de houding/uitstraling; en laat dat nu iets zijn wat me zelden/nooit overkomt. Als je in werkelijk elk interview moet benadrukken hoe weinig je wel met Joy Division ed wil te maken hebben, én wat voor een fijne Britse humor je in pacht hebt, tsja...

Ik vind de kritiek op Customs precies toch wat overdreven. Ja, de stem heeft wat weg van Paul Banks en ja, er zijn invloeden te horen. So what? Als dat niet meer kan, kunnen we 99% van de huidige groepen ontbinden.

Ik ben erg aangenaam verrast door het album; ijzersterk openingstrio en verder kunnen oa. Toupee en Your Roses mij erg bekoren. Trage groeiers. De invloeden storen me niet, integendeel. Wanneer heb ik nog eens iets goeds en nieuws gehoord van Interpol? Van The Cure? Van The Smiths? Dan ben ik blij dat ik er klanken van terugvind in deze uitstekende songs.

Aanrader voor mij. Een meer volwassen plaat, zowel qua muziek als tekst.

Hij zegt: "ALS er al een donker kantje aanzit, dan associeer ik dat EERDER met Black Adder dan met pakweg Joy Division"... ironie... Black Adder, al even ver gezocht als Joy Division natuurlijk. Het gaat hem om de achterliggende idee. Pfff, vermoeiend. En lees de reacties eens bij het vorige album. Hoe zou het toch komen dat hij in elk interview zich wil distantieren van die telkens aangehaalde bands (van het type dat zichzelf oh zo aux-serieux neemt)? Nu kon ik bij het vorige album nog een beetje begrijpen dat er zoveel pipo's zijn die er geen snars van begrepen hebben. Maar bij dit album, alleen al afgaande op de hoes, de outfitten en de albumtitel (is al wat ik heb, heb het album nog niet gehoord, staat niet op Spotify hier (in Spanje)) moet je toch wel een hele saaie droge kurk zijn om de fun en de rock&roll spirit van Costums niet te vatten, of erger, te overschatten (en daardoor niet te kunnen waarderen).




Neen.

'De mensen die er meer achter zoeken dan het is, die vinden ons niet goed, normaal, want ze snappen ons niet.'

Dat is wat ik bedoel, Sandow.

Nou dan zal dit stelletje intellect te hoog zijn gegrepen voor mij, jammer maar helaas.

PS : Als je je ooit eens zou verdiepen in de geschiedenis van Joy Division/New Order ontdek je wellicht dat dat niet meteen types zijn/waren die zichzelf zo au-serieux nemen.

[...]"het type bands met de fans die ze alfijd oh zo au sérieux nemen" was inderdaad waarschijnlijk correcter geweest

Verder denk ik niet dat er over 25 jaar iemand zich zal geroepen voelen om zich gaan te verdiepen in de geschiedenis van Customs. Maar dat sluit natuurlijk niet uit dat je'r nu af en toe eens geen plezier aan zou kunnen beleven. It's only rock'and'roll man.


Omat ze zichzelf relativeren? Omdat de zanger zelf toegeeft dat hij niet de beste is? Omdat ze zich irriteren aan mensen die het heiligschennis vinden dat hun muziek ergens wat klinkt op dat van diezelfde mensen hun afgoden? Of dat die hun muziek daarmee gaan vergelijken?

Jij kan dat irritant vinden, ik vind dat (h)eerlijk en verfrissend. Houden zo, met één Barman hebben we al ruim voldoende.

als 'mee'-luisterplaat is dit gewoon een fijn album, leuke geluidjes, toffe hooks, opgewekte speelse melodieen, catchy soundbites enz.

als echte luisterplaat valt het dan wat te licht uit, dan ontbreekt er wat gewicht/diepgang/echtheid.

dus gewoon kwestie van leuk plaatje voor leuke dagen, waar muziek wat losser en speelser mag zijn.

en om toch wat referenties er naar te gooien: zeker en vast The Cure (van kiss me kiss me kiss me, maar dan de balans gekte/melancholie vervangen door bubbelgumplezier), ik zit vaak ook te denken aan Madness (maar dan zonder de madness), en zo heel wat van die 80's 1dagsvliegen waar je niet perfect meer de muziek van herinnert maar het klonk toch zeker wel ongeveer zo een beetje zoals dit album... maar het blijft wel leuk, we zijn een opgewekte bui en dan is dit gewoon aangenaam voor de oren.

Live gezien vorig jaar en beide albums in ons bezit, mijn vriendin is er helemaal weg van. Lekker mee zingen met deze pop-wave. Ook niks mis mee trouwens.
Ik vond ze live leuk vorig jaar in Perron55 in Venlo, en we gaan er in Januari weer naar toe.
Niet te moeilijk doen, gewoon lekker over je heen laten gaan, dat is voor mij the Customs.

ps Rex van het debuut vind ik nog steeds geweldig.

Customs heeft op deze plaat toch een stap voorwaarts gezet vind ik. Nummers als minuet for a gentleman en samstag im lido zitten sterk in elkaar, en ok, de sound is niet zo origineel, maar dat stoort me niet bij deze band

Deze 2,5 geef ik écht niet graag. De eerste plaat was voor mij echt een zéér goede plaat, weinig origineel, maar veel sterke songs. Deze heeft het catchy Harlequins of Love (nee, ook niet echt origineel), maar de rest vind ik (voorlopig) niet veel soeps.
Echt jammer eigenlijk. Hoop dat hij wat groeit.

Dit moet je met een 80s vergelijken. Ik zit veel meer aan The Editors te denken dan aan Joy Division.

Maar ik hoor geen zwakke nummers hierop. Alles klinkt even toegankelijk. Indie-muziek voor het grote publiek. Zoals The Editors.
En waarom moet je per sé origineel zijn?! Wie is dat wel tegenwoordig?

Nee, dat is zeker waar, dat stoort me ook niet per se hoor Máár het moeten dan wel nog goede songs zijn, wat ik op dit album toch wel wat minder vind. Nu zit de kans er wel in dat ik één dezer dagen verhoog naar een 3, aangezien hij wel regelmatig nog een keer gedraaid word en ik wel wat wen aan deze plaat. Zo goed als 'Enter the characters' zal ik hem echter nooit vinden, vrees ik.

De verhoging is bij deze ook gebeurd. Niet fantastisch, maar kan er op het goede moment zeker wel van genieten. Over de vorige post: 'wordt*' trouwens. Shame on me.

Nieuwe single hier te downloaden http://www.customstheband.com

Album komt op 31-01 uit