Deze plaat is op dit moment mijn meest gedraaide. Lekkere minimale ambient met vaak maar 1 of 2 instrumenten op de voorgrond.
The 6 Million Dollar Sandwich opent,, niet de beste manier om te openen maar eerlijk gezegd is openen ook wel moeilijk op een ambient album. Een minimaal stukje dat niet teveel weggeeft.
Al snel volgt
Glen's Goo die al wat meer weggeeft. Als het nummer wat op gang is komt er echt een prachtige gitaar doorheen. De hijgende zang die volgt is iets wat je net moet liggen. Ik vind het mooi maar de gitaar is wat mij betreft de hoofdrolspeler van dit stuk.
Een akoestische gitaar neemt de hoofdrol op
A Chronicle Of Early Failures Pt. One. Ook dit klinkt subliem, warm en veroorzaakt vaak bij mij kippevel. Dit moet je heel hard draaien, dan krijg je echt het gevoel dat je zweeft. Subtiel gaat het geheel over naar
Pt. Two dat heerlijk begint te dronen. Zo heerlijk zelfs dat ik mijn ogen sluit en mezelf over berggebieden zie trekken. Vanaf de 2de minuut word het al helemaal adembenemend. Dit had makkelijk 20 minuten kunnen duren. Wauw.
Op
Taco Me Manque begint het te onweren en er is een sample te horen. Een sample die mij bekend voorkomt, maar kan er niet opkomen. De piano word geïntroduceerd, waar we de komende tijd niet van afkomen. Het nummer word steeds zachter, met ruis en gerommel op de achtergrond.
Dan is het alweer tijd voor
Aegina Airlines. Ooit het eerste wat ik hoorde van dit album. Ik was meteen verkocht, en nog steeds. Ook vind ik hier het zachte gezang ook perfect werken. Een persoonlijke favoriet.
When I See Scissors, I Cannot Help But Think Of You is wat spannender, wat dynamischer. Maar weet toch mooi in het geheel te blijven. Weer een hoofdrol voor de piano, en weer die stemmen. In de laatste minuut is alles bij elkaar gekomen en is er te spreken van een kleine bescheiden climax. Tja.... heerlijk
Girth Rides A (Horse) + doet wat
The Million Dollar Sandwichdeed voor
Glen's Goo. Even kort wegdromen en je voorbereiden op het volgende stuk. Niet echt heel memorabel.
Vloeiend gaat het vorige stuk over naar
La Ballade D'Alain Georgee. Zou Alain George de dode Texaan zijn? Hij krijgt in ieder geval een hele fijne ballade mee in het hiernamaals. Vooral het einde is prachtig minimaal.
Beatrice Pt. Two heeft ook weer zo'n mooie gitaar erin zitten. Ook zijn hier dissonante strijkers te horen. Fijne sfeer. Op het einde horen we een sample die achteruit gespeeld is. Daarna bereiken we alweer het laatste nummer..
The Struggle. Toch wel het hoogtepunt voor mij. Troostende geluiden met een heerlijk simpele gitaarlijn, die ik vaak meespeel. Misschien maar een keer coveren?
Word nog wekelijks gedraaid
*4,5