The National - The National (2001)

Ik ben na het prachtige in 2007 verschenen album Boxer op zoek gegaan naar ouder werk van deze band. En daarbij ben ik met dit debuutalbum begonnen.
Wat gelijk opvalt is het grote verschil in productie. Op Boxer klinkt de stem vele malen dieper. Ook de drums zijn hier wat minder nadrukkelijk aanwezig. Wat beide albums gemeen hebben, is een verzameling mooie liedjes. Ik geloof dat ik er een favoriet bij heb.

Kwalitatief wel een stuk minder natuurlijk. Alles wat The National een eigen smoelwerk geeft is hier nog practisch onzichtbaar. Hierop is het slechts een standaard soft-rock bandje.

Anna Freud, wat een geweldig nummer....

En terwijl iedereen in de ban is van High Violet, keer ik terug naar de roots van deze heren. Ik vind dat het eigen geluid hierop al behoorlijk goed te horen is en het is verre van een standaard soft-rock bandje.

Ik ben het eens met de daniel. dit is een erg sterk album,ook ik ben erg gecharmeerd van het oudere werk van de national. een erg lekker album met alleen maar mooie liedjes. Vooral de stem van Matt is hier wat dieper. Je kan op dit album al horen dat ze een eigen geluid hebben. Meer dan gemiddeld album daarom heb ik deze een 4 gegeven.

Ook ik ben n.a.v. het nieuwe album van The National en mijn ontdekking van 'Boxer' ook op zoek gegaan naar het oudere werk. Het 2e en 3e album hadden al iets bijzonders. Dit vind ik een standaard rockwerkje. Niet slecht, maar ook nog niet opvallend.

Son vind ik een goed nummer. Verder is het nog beetje oefenen voorafgaand aan de groote hoogte van High Violet.

Grappig te horen dat de tekst van '29 Years' deels weer terug te horen is in het nummer 'Slow Show' van het album Boxer. Ik kan mij niet veel artiesten herinneren die dat eerder hebben gedaan.

Het debuut van The National is degelijk, maar nog niet zo goed als de platen die dan nog moeten komen. Inmiddels bestaat deze plaat tien jaar, en kan The National al terugkijken op een bescheiden doch geslaagde discografie. Nog geen enkele misser opgenomen, ook deze mijns inziens niet. Misschien een beetje vlak en standaard, en het onderscheidt zich ook nog niet van andere groepen. Maar je hoort wel dat de potentie er is, vooral dankzij de zang van Berninger. En er staan ook gewoon enkele erg goeie nummers op, zoals afsluiter 'Anna Freud' en 'Cold Girl Fever'.

Begonnen aan de reeks reguliere albums van deze band en op MuMe is het grappig te zien dat hun albums steeds beter worden (beoordeeld). Dus begonnen met hun debut en dat klinkt al helemaal niet slecht.
Moet wel wat wennen aan de stem van Matt, wat op sommige momenten een beetje Lou Reed-achtig aandoet.

Ik heb deze band pas een dik jaar geleden ''ontdekt''. Ik ben iemand die altijd achter de feiten aanloopt, maar dit heeft ook voordelen. Ik had het allemaal nog tegoed.

Persoonlijk vind ik het erg boeiend om terug te gaan in het verleden van een band en dan te beginnen met hun laatste album. Hun laatste albums zijn echt wonderschoon, dan bedoel ik High Violet, Boxer en Alligator. Briljant, niks op aan te merken en echt my cup of thea.

Nu dus bij dit album beland. En wat een verschil! Veel minder kamerpop, meer invloeden uit de americana-scene wat me erg verrastte. Vlaagjes Wilco. Niet bijzonder hoogstaand maar toch ook niet verkeerd. Waar op de vorige albums echter geen missers staan, in mijn ogen, staan ze op deze plaat wel.

3.5

Ik zie dat ik hier nog niet op gestemd had. Dit is een leuk debuut van The National. De sound is hier wat meer 'americana' dan op de latere albums, maar toch hoor je hier al sporen van het geluid en de kwaliteit van de latere albums.

Met name 'Beautiful Head', 'American Mary', 'Theory of the Crows' en 'Anne Freud' zijn hele mooie nummers. Een debuut waar The National zich echt niet voor hoeft te schamen.
3,5*

Hoe heeft The National ooit akkoord kunnen gaan met deze foeilelijke hoes?

Dat was precies wat ik net dacht

Zopas nog een aantal albums van The National beluisterd. Degelijk debuut, het songschrijverstalent is reeds aanwezig met een aantal fraaie songs maar nog wat vlakjes. Hun beste werk moet komen maar dit is toch al een goede start.

Dat is de drummert!

Eindelijk ook eens aan het debuut van The National toegekomen. Je ziet duidelijk al de contouren van wat het later zal worden, maar het is bij momenten nog braaf en weinig gelaagd. Wel een degelijk album met al een paar nummers die ook naast het latere werk mogen gelegd worden.